Recensie Whaligoe deel 2
door Virginie Augustin & Yann

In het afsluitende deel van dit tweeluik doet stripschrijver Yann uit de doeken wie de verdwenen meesterschrijver Ellis Bell is. Hoewel er in het voorgaande deel al flink over gespeculeerd werd komt de ontknoping voor mij toch als een verrassing!
Er zijn wel aanmerkingen te maken bij het verhaal dat Yann schreef voor Whaligoe, maar toch overheerst na het lezen een tevreden gevoel: Het sfeertje van deze strip is dik in orde.
Het is kenmerkend dat veel scenes in deze strip zich op het kerkhof afspelen en je komt nóg meer over de invloeden van de auteurs te weten als je de namen op de grafstenen aldaar leest: Edgar Allan Poe, Emily Bronte, Berni Wrightson en tja... tekenaar Augustin kon niet nalaten ook alvast voor zichzelf een graf te reserveren...

Dit verhaal over de decadente schrijver en dandy Douglas Dogson en zijn verlopen muze die na een zedenschandaal halsoverkop de hoofdstad moesten verlaten en terechtkomen in Whaligoe, een dorpje vol duistere geheimen, leest bijzonder prettig en de krachtige tekeningen van Virginie Augustin (Alim de leerlooijer) vullen Yann's verhaal prefect aan.
Aan het slot lijkt Augustin minder zin te hebben en worden de tekeningen wat vlakker en gehaaster.
Da's wel jammer, maar met zijn grafische vuurwerk in de daaraan voorafgaande pagina's heeft hij gelukkig veel goodwill gekweekt
Twee delen Whaligoe is voor wat de heren auteurs hier te bieden hebben is precies genoeg.
Geen vervolgen dus graag, ga maar gewoon een leuk ander project opzetten met z'n tweetjes...

(HH)