Recensie De 7 levens van de Sperwer
De Ninon-cyclus 1 HC: Vijftien jaar later
door Patrick Cothias & Andre Juillard

Ariane de Troil is terug!
Patrick Cothias sleutelt al sinds 1978 aan een veelomvattend historisch stripproject dat inmiddels (in het Nederlands) 6 series en een kleine veertig albums omvat.
Uit de eerste korte verhalen rond Roodmasker ontstond De 7 levens van de Sperwer, daaruit kwamen Het IJzermasker, De dwaas van de koning en Navarra voort en de avonturen van Ariane de Troil werden vervolgd in het vierdelige Wuivende Veder.
Een groot deel van deze stripalbums werd getekend door Andre Juillard, maar sinds die gevraagd werd Blake & Mortimer over te nemen werd het stil rond de Sperwer.
Anno 2014 keert Ariane de Troil – aan de hand van Cothias en Juillard – onverwachts terug uit de Nieuwe Wereld om haar leven in Frankrijk weer op te pakken.
Dat gaat niet zonder slag of stoot, want meteen op de eerste dag, net nadat ze haar destijds verlaten huis geïnspecteerd heeft, meldt zich een man die nog een appeltje met haar te schillen heeft.
Het betreft zijn neus. Ariane heeft hem eraf gebeten!
Het brengt nare herinneringen boven, trauma's waar Ariane dacht overheen te zijn.

Het tekenwerk van Andre Juillard is fraai als vanouds en het verhaal van Patrick Cothias is vakkundig verteld, maar veel meer dan herinneringen ophalen doet dit eerste deel van de nieuwe cyclus niet.
Er gebeurt weliswaar van alles in dit deel; Ariane doet ontdekkingen, moet zich te weer stellen, wordt zwaar vernederd en krijgt genoegdoening in nogal wanstaltige vorm, het verrast echter nergens.
Ze ondervond immers in eerdere delen al voor- en tegenspoed; heldhaftig in De 7 levens van de Sperwer, traumatisch in Wuivende Veder.
Er is weinig nieuws onder de zon in Vijftien jaar later.
Ariane de Troil is terug, maar of deze comeback reden tot vreugde is laat zich nog even aanzien.
Laten we hopen dat Cothias in het volgende deel van De Ninon-cyclus echt op stoom komt...

(HH)