Recensie IJstijd HC (Louvre)
door Nicolas de Crecy

Wat zullen de geleerden die eind 18e eeuw in het kielzog van Napoleon Egypte introkken om de kunstschatten aldaar te bestuderen hebben gedacht bij de aanblik van de muurschilderingen en beelden van de Egyptische goden? Niemand kon toen nog het schrift van de Egyptenaren lezen en als je probeert een oude beschaving te analyseren aan de hand van hun afbeeldingen, dan loop je een groot risico fouten aannames te doen: 'Oude Egyptenaren hadden dierenkoppen', bijvoorbeeld of: 'Ze sliepen in sarcofagen en woonden in piramides'.
Zo proberen ook de geleerden in IJstijd chocola te maken van de beelden die ze vinden van een verloren beschaving die onder het ijs ligt. Het eerste spoor dat ze vinden is een 'prachtig bewaard gebleven religieus bouwwerk' met 'inscripties' die 'nog helemaal intact' zijn.
Eenentwintigste eeuwers als wijzelf herkennen er vooral een schuur in die volgekladderd is met graffiti.
De wetenschappers zijn op zoek naar onze eigen beschaving, die blijkbaar verloren gegaan is en bedekt is geraakt met een dikke laag ijs. Door de werking van het ijs komen er af en toe hele gebouwen bloot te liggen aan de oppervlakte en in één van die gebouwen ontdekken de wetenschappers een schat aan afbeeldingen die hen in staat stelt de geschiedenis van onze beschaving te reconstrueren.
De schilderijen die ze proberen te interpreteren zijn de grootste kunstwerken die onze beschaving kent, want het gebouw waar de wetenschappers in terecht zijn gekomen is het Louvre-museum.
Nicolas de Crecy gebruikt een grote hoeveelheid kunstwerken die in het Louvre te vinden zijn in dit verhaal en dit boek is dan ook het gevolg van een opdracht die het museum gaf aan striptekenaars om een album te maken rond het museum en haar collecties.
Er verschenen zes albums van tekenaars als Bilal, Prudhomme en Yslaire, waarvan IJstijd het eerste is dat het tot een Nederlandse vertaling schopte. Uitgeverij Zet. El (Zozo Lala) had nog wat centjes over en besloot – hoewel al jaren inactief – de stripliefhebbers te verblijden met deze boeiende uitgave.

De Crecy's werk is totaal onbekend in Nederland (de lijst met al zijn in Frankrijk gepubliceerde werk maakt je bewust van wat we hier in Nederland – waar alleen Salvatore deel 1 en Foligatto werd uitbracht – allemaal moeten missen) en zal slechts een kleine schare striplezers hier ten lande aanspreken.
Die mogen heel blij zijn met deze uitgave, want niet alleen is de Crecy's tekenwerk (en inkleuring) heel sfeervol en zijn verhaal erg inventief; de Crecy stelt ook de noodzaak ons erfgoed te bewaren aan de orde. Iets dat in het kader van de strijd tegen de 'linkse hobby's' geen kwaad kan.
Een klein beetje informatie over het totstandkoming van dit album en de connectie met het Louvre had geen kwaad gekund, maar verder valt er op dit album niets aan te merken.
Laten we hopen dat IJstijd goed verkoopt en Zet. El opnieuw wat munten overhoudt. Daar kunnen ze dan mooi de overige vijf Louvre-deeltjes mee uit gaan brengen voor ons taalgebied.
Want IJstijd is – zoals verspreider Strips In Voorraad zelfs op haar pakbon vermeldde – 'errug mooi!'

(HH)