Recensie Terug naar Congo
door Hermann & Yves H.

Voor ik over de inhoud van de nieuwe Hermann begin moet me eerst even iets van het hart over de verpakking die hij eromheen gedaan heeft: de illustratie op de voorkant.
Hermann kan fantastisch dieren tekenen, maar twee van de drie leeuwen op de voorkant van Terug naar Congo staan met hun achterste naar de lezer toe. Geen erg fraai gezicht, maar het lijkt bovendien een statement van de immer chagrijnige meester:
Hij heeft schijt aan iedereen, inclusief de lezer.
Maar dat Hermann's leeuwen ons de kont toekeren is nog niet het ergste. In de savanneboom waar de leeuwen omheen cirkelen hangt een neergestort vliegtuig met daarin de hoofdpersoon van deze strip. Hij glimlacht de lezer drollig toe. Het geheel wekt de indruk alsof hij op de kermis in een botsautootje zit. Zo'n voorkant zou je een goedwillende debutant vergeven, maar niet een doorgewinterde professional als Hermann...

Wie de voorkant trotseert vindt binnenin het verhaal van de jonge journalist Rémy Georget die bij toeval ontdekt dat hij een hem onbekende oom heeft die in Congo verblijft. Een nog groter toeval stelt hem in de gelegenheid die oom op te zoeken in dienst van meneer Lingot, de conservator van het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. Op weg naar Afrika, aan boord van een oceaanstomer, stuit de jonge speurneus per ongeluk op een complot dat hem ernstig in problemen brengt.
Het verhaal wordt door Yves H. vlot en goed verteld, maar er is iets vreemds mee.
Hermann lijkt zich in te laten met... slapstick. Als Rémy met zijn oom per gammele auto onderweg is naar Leopoldstad kantelt de wagen op kolderieke wijze! Dat kan in een strip, maar niet in één van Hermann. Humor en Hermann is een zeldzame combinatie, en als ze al bestaat, dan betreft het humor van een uitzonderlijk wrange soort. Echt lachen wordt 't dan ook niet, al kan niet ontkend worden dat enkele grappen van Yves H. goed uit de verf komen, zoals de opmerking van meneer Serpolet, die safari's organiseert en zijn tent en auto door een woeste neushoorn vernietigd ziet worden: 'Nu ja, gelukkig heb ik mijn vliegtuig nog...'
Het vliegtuig waar hij het over heeft zagen we op de voorkant van dit album al aan flarden in een boom hangen...

De titel van deze nieuwe Hermann gaf je al een clou, en ook de naam van zijn hoofdpersoon liet doorschemeren dat Hermann en Yves H. met dit album meer van plan waren dan zomaar een avonturenverhaal vertellen.
Rémy Georget is Georges Remi, alias Hergé, de schepper van Kuifje!
Het album zit vol verwijzingen naar het eerste officiële album van de jonge reporter: Kuifje in Congo (later omgedoopt tot Kuifje in Afrika). Hermann en zijn zoon gaan terug naar Congo; terug naar wat waarschijnlijk een jeugdliefde van Hermann is; terug naar dat eerste avontuur van Kuifje.
In strips van Hermann valt er doorgaans te genieten van het tekenwerk én van het scenario.
Deze keer houdt het scenario niet over. Yves H. heeft het te druk met verwijzingen planten om een verhaal van betekenis te kunnen vertellen. Er zit wel een kritisch elementje in dit album over de praktijken van Leopold II die – zoals in de serie Africa dreams beter naar voren komt – de Congo in persoonlijk eigendom had en er zoveel mogelijk geld uit wenste te persen, maar erg veel om 't lijf heeft dat niet.
In plaats daarvan kan de lezer op zoek naar Kuifje-verwijzingen en dat maakt dit album – samen met de prachtige tekeningen van de wilde dieren van Afrika – nog enigszins de moeite waard.

(HH)