Recensie Ars Magna 2: Transmutaties
door Milan Jovanovic & Alcante

Brussel winter 1943
Sophie en Philippe zijn nog steeds op zoek naar de Phoenix, het grote geheim van de Ars Magna loge waarnaar ook de Duitsers op zoek zijn. Het is een echte wedren geworden en zo lopen ze elkaar voortdurend voor de voeten. Steeds dichter naderen Philippe en Sophie hun doel waarbij langzaam maar zekere duidelijk wordt over welk geheim het eigenlijk gaat.
Is het de ark van het verbond die de muren van Jericho deed instorten of is het een katalysator met behulp waarvan men goud kan maken? Het aantal aanwijzingen rijgt zich aaneen en het wordt steeds duidelijker dat de Phoenix verschrikkelijke krachten kan ontwikkelen die bij ondeskundige behandeling ontketend worden zoals in het verleden al eens is gebeurd. De Duitsers zijn er dus bijzonder op gebrand dit geheim te ontraadselen en het voor hun eigen doelen in te zetten.

Ars Magma zit goed in elkaar met interessante plots en historische en actuele verwijzingen (zelfs Indiana Jones wordt nog even vermeld). En passant maken we een boeiende tocht door historisch Brussel. Van diverse plekken en gebouwen worden historische gebeurtenissen en bijzonderheden verteld.
Het tekenwerk is puik. De enige kritiek die je zou kunnen hebben is dat de Duitsers ongewild als complete sukkels worden neergezet. Sophie, haar verloofde en diens vader schieten bijvoorbeeld een heel stel Duitsers overhoop die Philippe bij zijn huis willen arresteren en weten ook nog te ontkomen.
Elke verzetsman weet dat dit verschrikkelijke represailles van de bezetter uit zou lokken dus dat doe je niet zo maar eventjes.
Even later is het weer raak als ze betrapt worden in het paleis van justitie. Sophie schiet zonder zich te bedenken een schildwacht neer.
Maar dat is dan ook het enige minpuntje.
Als je het boek uit hebt wil je eigenlijk gelijk door met het vervolg maar ja dat gaat niet.
Dat wordt weer even afwachten.
Klap je een boek met dat gevoel dicht, dan zit het wel snor!

(FTH)