Recensie Texas cowboys HC
The best Wild West stories published
door Matthieu Bonhomme & Lewis Trondheim

De Franse stripschrijver en -tekenaar Lewis Trondheim staat bekend om strips met een mix van dwaze kolder en haast filosofische beschouwingen. Met Kobijn en Donjon brak hij terecht door en hij publiceerde ook een aantal op zichzelf staande strips, waarvan zijn autobiografie Net echt de beste is.
Striptekenaar en -schrijver Matthieu Bonhomme bekendste strip Esteban lijkt voornamelijk op een jeugdig publiek gericht maar is voor een volwassen publiek ook zeer zeker de moeite waard zijn. Zijn Heer der dolende zielen is aanzienlijk duisterder, maar blijft geschikt voor jonge lezers.
Voor hun samenwerkingsverband Texas cowboys – The best Wild West stories published stappen beide heren uit hun comfortzone.
Kolder is ver te zoeken en voor jonge lezertjes valt hier niets te halen. Sterker nog: zelfs volwassenen zullen hun gedachten er goed bij moeten houden om het verhaal te volgen. Niet omdat Trondheim niet vertellen kan, maar omdat de structuur afwijkt van wat we in verhalen gewend zijn. Het verhaal wordt niet lineair verteld, maar in negen hoofdstukken steeds vanuit een andere persoon of invalshoek belicht. Gaandeweg komt de lezer meer te weten over de hoofdrolspelers en hun motieven.
Mits goed gedaan houdt dat je langer in spanning en geeft dat een meerwaarde aan een verhaal.
Ietwat ingewikkeld en gewaagd, maar Trondheims 'gok' pakt goed uit.
Daarnaast laat hij ook nog eens veel ruimte aan tekenaar en de tekeningen om het verhaal te vertellen.
Harvey Drinkwater krijgt van zijn redacteur de opdracht om voor de krant af te reizen naar Fort Worth om een bloedstollend Wild West-artikel te schrijven over het beruchte Hell's Half Acre.
Waarom deze onervaren kracht zo'n grote opdracht in de wacht sleept wordt enkel grafisch weergegeven, zonder dat de lezer weet waar het heengaat. Het verrassingseffect is daardoor des te groter als de hoofdredacteur de aanleiding uit de doeken doet. Het is slechts één van de 'trucs' die Trondheim uithaalt om dit verhaal boven het niveau van een doorsnee western uit te tillen en het mag geslaagd genoemd worden.
Om aansluiting te vinden bij het grimmige verhaal moet Bonhomme een tandje bijzetten; maar zijn tekeningen passen – hoewel sober – heel goed bij het verhaal en de rastertjes en fraaie inkleuring versterken de sfeer.
'The best Wild West story published' is dit niet, want Trondheim legt niet alles uit en er zijn wat verhaallijnen die misschien wat meer toelichting hadden kunnen verdragen, maar over de gehele lijn overtuigt het verhaal door de verfrissende aanpak.

(HH)