Recensie Excalibur kronieken 1 Pendragon
door Alain Brion & Jean-Luc Istin

Sword and sorcery-verhalen zijn niet echt mijn ding, maar de tekeningen van Excalibur zagen er zo sfeervol en uitnodigend uit dat ik me aan het lezen zette.
Je moet je zo af en toe over een weerstand
heenzetten om een boek ter hand te nemen. En voorwaar dat viel bepaald niet tegen.
Ulher een vorst van de Bretoenen brengt zijn tijd door met oorlog voeren tegen andere krijgsheren.
De wijze druide Merlijn – die streeft naar de eenheid van Bretagne – is dit gedrag een doorn in het oog.
Hij belooft Uther een bijzonder zwaard, Excalibur geheten, als deze zich in wil zetten voor de vereniging van het land tegen buitenlandse vijanden zoals Picten en Schotten. En dan niet alleen vereniging door middel van bloedvergieten (hij mag Excalibur niet tegen andere Bretoens inzetten) maar meer nog met diplomatie. Geleidelijk aan groeit Uther in deze rol. Hij wordt diplomatieker, zelfs tegen de christelijke Gorloix en de verraderlijke priester Patricius.
Toch kan hij niet verdragen hoe Gorloix zijn vrouw Ygerne behandelt. Hij besluit haar met hulp van Merlijn uit Gorloix kasteel te bevrijden om haar naar het geheimzinnige misteiland Avalon te laten vluchten.
Het plan verloopt niet helemaal zoals de bedoeling was ,met als resultaat dat Gorloix met een enorm leger voor de poorten van Uthers kasteel verschijnt...

Nogmaals een mooie sfeervol getekende versie van de Arthur-legende. Daar wil ik er wel meer van, mits tekenaar en scenarist het huidige niveau weten vast te houden.
Liever aan jaartje langer wachten op het volgende deel dan raffelwerk.

(FTH)