Recensie Eleonora 1 De zwarte legende
door Carlos Gomez, Le Saec, Arnaud Delalande & Simona Mogavino
(Bloedkoninginnen)

Kerstmis 1137 worden Lodewijk VII en Eleonora van Aquitanie tot koning en koningin van Frankrijk gekroond. Het is een gearrangeerd huwelijk zoals toentertijd gebruikelijk was. Door de verbintenis verwerft de Franse kroon het rijke Aquitaanse grondgebied.
Eleonora is pas 15, bloedmooi en meedogenloos met slechts een doel: de macht. Ze heeft al snel door dat haar man een slappeling is en weet hem op geraffineerde wijze zo te bewerken dat hij datgene doet wat zij hem influistert.
Lodewijk heeft zijn jeugd grotendeels in een klooster doorgebracht en is totaal niet voorbereid op het koningschap. Geen wonder dat hij al spoedig als was in de handen van de sluwe Eleonora wordt. Zij weet haar voornaamste tegenstanders – de de ex-koningin en moeder van Lodewijk evenals zijn opper raadsheer – van het hof te verdrijven. Dit maakt de weg vrij voor een schandelijk bewind waaronder Frankrijk zwaar te lijden heeft gehad.
In het begin is het boek nogal langdradig maar gaandeweg rijgen de gebeurtenissen zich aaneen.
Een historische vertelling blijft natuurlijk altijd lastig. Het gevaar ligt voortdurend op de loer dat de verteller te gedetailleerd wordt of juist belangrijke details achterwege laat.
Het tekenwerk is van een sublieme kwaliteit. Decors, kleding; het is allemaal prachtig weergegeven terwijl ook de inkleuring een dikke pluim verdient, maar om het echt te kunnen waarderen moet je wel een zwak voor geschiedenis hebben.
Dit eerste deel van een drieluik over Eleonora is de start van een historische serie waarvan eind dit jaar een deel over Isabella van Spanje zal verschijnen.

(FTH)