Recensie Valentine Pity Integraal HC / deel 1 en 2 SC
door Andre Benn

André Benn is één van de sympathiekste striptekenaars die ik ken.
Raar zeggen over iemand die je nog nooit in levende lijve ontmoet hebt, maar zijn tekeningen komen heel innemend op me over.
Hij koos (heb je zoiets voor het kiezen?) als uitgangspunt voor zijn stijl niet het werk van grote en bekende namen in de stripwereld, maar die van een obscure Robbedoes-weekblad-tekenaar Marc Wasterlain (van Dokter Zwitser).
Dat zegt ook al iets over de man.
André Benn is in Nederland niet erg bekend, in België iets beter, al spreekt het feit dat zijn werk in het Nederlands door kleine uitgeverijen wordt uitgegeven - en niet door bijvoorbeeld Dargaud en Dupuis zelf - boekdelen.
Benn's jongste strip Valentine Pity bleef onvertaald bij Dargaud tot uitgeverij Saga de rechten kocht en er een fraaie integrale editie van op de markt bracht. Die verkocht in één week geheel uit, maar Saga zal het verhaal later herdrukken in twee slappe kaftjes.
Waarom durven de 'grote jongens' het niet aan met Benn?
Zijn de strips van Benn voor de fijnproever, of zijn ze gewoon onder de maat?
Wat mij betreft dat laatste, maar daar moet ik wel een paar kanttekeningen bij plaatsen...

Hoewel Benn's werk aanvankelijk strikt karikaturaal was, hangt het tegenwoordig een beetje tussen realistisch en grappig in. De tekeningen zijn onbetwistbaar karikaturaal, maar ook heel sfeervol.
Benn's voorliefde voor negentiende-eeuwse en vroeg twintigste-eeuwse verhalen en kale landschappen (Schotland, Canada) geeft er een mooi nostalgisch tintje aan.
De Nieuwe avonturen van zijn bekendste held Mick Mac Adam waren al veel serieuzer dan diens oude avonturen, maar met Valentine Pity vertelt Benn feitelijk een realistisch verhaal.
Een drama.
We volgen zijn heldin Valentine Pity bijna van de wieg tot de dood.
Als jong meisje trekt ze met haar ouders mee naar het hoge Noorden – op zoek naar de goudmijn die haar vader daar ooit vond. Door een ongeluk sterven haar beide ouders en Valentine dwaalt helemaal alleen en hopeloos verdwaald rond in de ijzige wildernis. Een Inuït redt haar het leven.
Als Valentine hem na verloop van tijd vraagt of ze iets voor 'm terug kan doen bekent hij schuchter dat hij wel iets weet. Ze kan hem aan het 'lachen' maken, een eskimo-eufemisme voor sex.
Valentine wijst zijn voorstel niet hooghartig of gepikeerd van de hand, maar wil het wel eens proberen.
Met dit soort wendingen bewijst Benn dat hij een serieuzer en volwassener verhaal wil vertellen dan we totnogtoe van hem gewend waren.
Er zitten nogal wat 'schokkende' gebeurtenissen in Valentine Pity: verkrachting, zelfmoord en moord!
Klinkt heftig, maar er is één figuur die er voor zorgt dat het niet te zwaar wordt: Valentine zélf.
Hoewel ze door al die ellende telkens wel even aangeslagen is, lijkt het allemaal vrij snel weer van haar af te glijden zonder blijvende schade achter te laten.
Valentine is een vrijgevochten dame die zich niets aantrekt van de heersende moraal en vecht tegen de restricties die er begin twintigste eeuw golden voor vrouwen. Ze overleeft in de wildernis, leeft tussen de 'wilden', leert rijden in een automobiel (beslist niets voor een dame) en zelfs vliegen met een vliegtuig, maar ondanks al haar avonturen krijgt ze niet echt een karakter mee van haar schepper.
Daarmee is Benn als scenarist volwassener dan ooit, maar nog net niet helemaal volgroeid en is dit album geen meesterwerk.
Wat Valentine Pity wel is: een heel sympathieke strip met heel veel interessante plotelementen en verhaalwendingen die ik met veel plezier gelezen heb!

(HH)