Recensie Michel Vaillant HC deel 1 t/m 13
door Jean Graton

De stripliefhebber heeft vandaag de dag weinig te klagen, lijkt me.
Of het moet zijn dat zijn beurs te klein is voor al die fraaie uitgaven...
De stripmarkt overstroomt niet enkel met massa's nieuwe strips, maar ook de klassiekers worden in grote getale voor betaalbare prijzen in fraaie nieuwe jasjes gegoten.
Neem nu Michel Vaillant. Van deze strip rond de sympathieke autocoureur met de vierkante kaak en de statische haarlok raakten de afgelopen jaren meer en meer delen uitverkocht. Er gingen een tijd lang geruchten dat er bundelingen van zouden komen, maar dat bleek later toch weer van de baan.
Het nieuwste plan: De delen herdrukken in harde kaften.
Hm.
Ik vroeg me af of dat wel een succes zou gaan worden...
Mijn scepsis bleek ongegrond: inmiddels zijn er dertien delen verschenen, zijn de fans enthousiast en heeft de serie zich bewezen.
De dertien verschenen delen zou je de klassieke Michel Vaillant-verhalen kunnen noemen.
Zelf trok ik de grens bij deel 12.
Waarom deel 12?
Daar schakelde Jean Graton over van 64 naar 44 pagina's. Zijn tekenwerk werd steeds stijver en de verhalen – naar mijn smaak – te gelijkvormig en voorspelbaar. Anderen leggen de grens trouwens bij deel 10 (alle delen die in de Lombard-collectie verschenen) of bij deel 19 (als de opmaak van de achterkant van de albums gewijzigd wordt). Weer anderen zien geen grens en hebben alle 70 delen in de kast staan.

Bij het verschijnen van de HC deel 13 wordt duidelijk dat ik me met mijn grens vergist heb: Concerto voor piloten bevat óók 64 pagina's, maar werd in de oude serie pas uitgegeven ná het veertiende verhaal Mach 1 voor Steve Warson dat 44 pagina's telt.
Niet alleen hanteert de uitgever voor deze reeks heruitgaven de juiste verhaalvolgorde – iets dat stripneuroten als ondergetekende een groot plezier doet – ook valt er op de manier waarop ze de strips uitbrengt niets aan te merken. Frisse harde kaften, fraai gereproduceerd tekenwerk en in elk album een mooi prentje, waarvoor illustraties gebruikt zijn die ooit bijvoorbeeld de omslagen van het weekblad Kuifje sierden.
Het lijkt erop dat de uitgever de grens trekt bij deze dertien delen, maar wie weet gaan ze door. Je weet maar nooit...
De klassieke Michel Vaillants zijn in elk geval alle 13(!) weer leverbaar.
In een mooiere uitvoering dan ooit...

(HH)