Recensie Hoe noemen we de band
door Roel Venderbosch

Het begint allemaal als Roel – 14 jaar oud – naar de kapper in Aalten gaat. Terwijl hij op zijn beurt wacht hoort hij op de radio Message in a bottle van The Police. Ter plekke besluit hij dat hij nét zo'n kapsel wil als Sting. 'Dus i-j wilt 'n biebop' concludeert de kapper en scheert hem op een haar na kaal!
Het is een mooie metafoor voor de muzikantendroom: Je zet in op het hoogst haalbare, maar zult met minder genoegen moeten nemen.
Maar... op die leeftijd groeit haar weer aan en – nog beter – ineens speelt Roel basgitaar in een heuse band. Twéé zelfs. Met klasgenoten maakt hij muziek in Leckage, met zijn drummende neef speelt hij als Vanderboss.
Roel illustreert het proces van samen muziek maken heel fraai door elke muzikant een eigen kleur te geven. Staat iedere muzikant na een kwartier nog in zijn eigen kleur met hier en daar een flardje van de anderen, dan loopt het muzikaal nog niet helemaal gesmeerd.
Met Vanderboss vloeien de kleuren vrijwel meteen fraai samen in een mooi patroon. Met Leckage loopt het wat stroever, maar daarin zingt Marleen!
Roel zit haar zwaar zitten, maar hoe pak je dan aan? De Achterhoeker heeft volgens Roel maar één zin tot zijn beschikking om z'n liefde kenbaar te maken aan een begeerde dame: 'Wo'j een kaugum?'

Roel Venderbosch is illustrator en striptekenaar. Hij ontwierp hoezen voor Skik, Daniel Lohues en vele andere artiesten. Als striptekenaar ken je hem misschien van Professor Oja-Aha, een sympathieke educatieve strip voor jongeren. Hij hanteert in Hoe noemen we de band een losse en prettig ogende tekenstijl en maakt fraai gebruik van steunkleuren.
Tekenen is zijn werk, maar in zijn vrije tijd is hij altijd muziek blijven maken. Daarover gaat Hoe noemen we de band. Een stripalbum over je bandje: een leuk idee. Ik weet uit ervaring dat er altijd wel iets te vertellen valt als je in bandjes speelt. Leuke dingen, maar ook frustrerende. Succesjes, maar ook dingen die je je anders had voorgesteld.
Roel Venderbosch speelde jarenlang in vele bandjes, maar beperkt zich hier tot de eerste twee.
Het is daarmee een verslag van zijn puberteit en verwacht maar geen sex, drugs en rock&roll.
Roel's portrait of an artist as a young man is niet schokkend, maar wel sympathiek.
En herkénbaar voor lezers die net als ondergetekende eind jaren zestig geboren werden...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!