Recensie Robbedoes Oneshot 18
Pacific Palace door Christian Durieux &
Rommelgem 2 Patient A door Etien & Beka
Robbedoes is drieëntachtig jaar oud, nog springlevend en zijn nalatenschap groeit hem boven het hoofd uit.
Als je alle spin-offs meetelt zijn er ondertussen een kleine negentig verschillende stripalbums verschenen. En het ziet er niet naar uit dat de bron binnenkort opdroogt, Robbedoes gaat nog steeds als een speer.
Het wereldje dat Franquin schiep rond het figuurtje dat hij van Jijé overnam blijkt een rijke voedingsbodem voor stripauteurs.
Mede dankzij het opzetten van een reeks oneshots waarin de auteurs niet gebonden zijn aan tijdvak, genre of realiteit kunnen stripmakers met Robbedoes tegenwoordig werkelijk álle kanten uit.
En met de nieuwe reeks rond Pancratius van Rommelgem is er tevens een stroom aan nieuwe mogelijkheden aangeboord.
Het groepje wetenschappers dat de De bezoeker uit de oertijd bestudeert in het dertiende Robbedoes-album vormt de basis voor een nieuwe reeks avonturen rond de graaf van Rommelgem.
Rommelgem is een wetenschapper en het scenaristenduo Beka geeft hem een rol bij de grote wetenschappelijke wapenfeiten van de twintigste eeuw. In het eerste album is hij betrokken bij het ontcijferen van de Enigma-machine in Bletchley Park en in Patiënt A komt hij in aanraking met wat zou uitgroeien tot de Manhattan- en Apollo-projecten!
Goede vondst om de zonderlinge paddenstoelenwetenschapper te koppelen aan de wereldgeschiedenis, maar Beka schiet wat door in de drang de wetenschapper spannende avonturen te laten beleven.
Pancratius mag dan een knappe kop zijn en op het theoretische vlak onverslaanbaar, maar om nou van hem een avonturier te maken voelt niet natuurlijk aan. Beka stuurt Rommelgem met twee andere wetenschappers naar Duitsland om 'even' twee collega's die door de Duitsers te werk gesteld zijn uit de klauwen van de Nazi's te bevrijden...
Christian Durieux houdt zich wat dat betreft een stuk beter in. Zijn Robbedoes oneshot Pacific Palace speelt ook in het verleden. Robbedoes is nog piccolo (een vak dat hij maar héél even uitoefende) en zelfs Kwabbernoot heeft het rode pakje aangetrokken. Het album begint in een spookachtig leeg hotel, waar de gewezen Oostblokdictator Iliex Korda zich schuil komt houden.
De hoteleigenaar staat er op dat het weinige overgebleven personeel haar taken zo goed mogelijk uitvoert, alsof er niets aan de hand is. Met al die geheimzinnigheid én de aanwezigheid van de betoverend mooie dochter van de dictator is dat - zeker voor Kwabbernoot - teveel gevraagd.
Durieux laat zien dat je met de figuur Robbedoes ook heel volwassen verhalen kunt vertellen.
Zijn tekeningen zijn wat vreemd en aan de kale kant, maar het werkt allemaal mee om de bijzondere sfeer van dit album te handhaven.
Als je analyseert wat Durieux uit de oorspronkelijke Robbedoes-albums gebruikt als basis voor dit verhaal zie je dat hij maar heel weinig nodig heeft: Robbedoes is een onkreukbare piccolo, Kwabbernoot is onuitstaanbaar, ambieert een journalistieke carrière en heeft een ego waarmee hij het hele hotel kan vullen.
Kortom: Robbedoes kan nog wel even mee!
(Hans Hartgers)
Interesse? Koop het album hier!