Recensie Stampede! HC
Het beste uit het wilde westen door Peter de Wit

Hoewel hij meer kan dan alleen dat is Peter de Wit toch vooral een dagstripmaker. De Amerikaanse krantenstrips – drie plaatjes, grap aan het eind en dóór – fascineerden hem van jongs af aan en hij heeft al jáááren zijn eigen succesvolle dagstrip Sigmund.
Aanvankelijk letteraar werd hij in 1979 gevraagd om voor Eppo een éénpagina-strip te tekenen. Het werd Stampede!, een woord waar veel Eppo-lezers qua uitspraak, noch betekenis uitkwamen. Het is een woord dat wordt gebruikt voor een op hol geslagen kudde.
De Wit kende het uit de western TV-serie Rawhide, waar zijn Stampede! op is gebaseerd.
Banjo is Clint Eastwood, al is de gelijkenis ver te zoeken...
Peter heeft zichtbaar veel lol gehad tijdens het tekenen van Stampede! 
Bij Sigmund ligt zijn tekenstijl geheel vast, maar in zijn vroege werk experimenteert hij wat meer, op zoek naar een eigen handschrift dat hij overigens al vrij snel vindt. Met name de inkleuring (die De Wit zelf maakte) is gewaagd te noemen, je moet niet opkijken van groene of roze luchten!
Al snel begint De Wit ook te experimenteren met het éénpagina-formaat. Even zo vaak levert hij vier gagstroken in plaats van één volledige gagplaat en een groot gedeelte van de in Het beste uit het wilde westen afgedrukte pagina's bestaan uit drie stroken met daarboven of onder een gag van De vrolijke barkeeper. De Wit evolueert steeds meer richting zijn favoriete voertuig van expressie: de krantenstripgag.

Na 130 pagina's met de beste de grappen (De Wit wilde ze er niet allemáál in hebben) die tussen 1979 en 1983 in Eppo verschenen volgt een reboot uit de jaren negentig, onder de titel De cowboys.
De Wit hanteert dan zijn Sigmund-stijltje en hoewel dat voor de psychiater in de krant perfect is, vind ik het voor zijn cowboys toch minder geslaagd. Wel is de strip aanvankelijk heel erg fraai ingekleurd door Michiel de Jong.
Ook hier weer onderaan elke pagina een gagstrip, deze keer van het indiaantje Kleine Hihahoeha, waarin de stripkenner natuurlijk Hiawatha herkent.

Natuurlijk zijn niet alle grappen even sterk, maar wat een goed idee van uitgeverij Sherpa om deze bijna vergeten gagstrip – die totnogtoe nauwelijks de boekvorm haalde – een mooie, bijna integrale uitgave te geven. De Wit heeft er haast spelenderwijs toch een heel leuke strip van weten te maken, die veel consistenter en beter is dan hij in mijn herinnering was!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!