Recensie De ridders van Heliopolis HC
1. Nigredo, de zwarte fase
2. Albedo, de witte fase
3. Rubedo, de rode fase &
4. Citrinitas, de gele fase
door Jeremy Petiqueux & Alejandro Jodorowsky

Altijd al willen weten waarom Napoleon Bonaparte rondliep met één hand in zijn tuniek? Alejandro Jodorowsky heeft het antwoord en hij deelt het in De ridders van Heliopolis met de wereld.
Of hoe het zit met Jack the Ripper? Met Nostradamus? Imhotep? Lao Tse? Madame Blavatsky? Ze komen allemaal aan bod in Jodorowsky's vierluik en ze spelen allemaal een iets andere rol dan je dacht.

De ridders van Heliopolis is het verhaal van Lodewijk XVII, de zoon van de onder de guillotine gesneuvelde Lodewijk XVI en zijn vrouw Marie Antoinette. De geschiedschrijving vertelt dat hij zou zijn gestorven in de gevangenis, maar Jodorowsky weet wel beter: Zeventien werd bevrijd door de Ridders, werd door hen gevormd, gekneed en onderwezen, onderging alle rites van de initiatie, doorliep de zwarte, de witte, de rode én de gele fase en is eind negentiende eeuw klaar om het hoogste doel van De ridders te bereiken. Maar wat is dat doel?
In het slotdeel van deze reeks blijken de motieven van leider Fuxi minder altruïstisch dan de sekteleden dachten...

Jodorowsky mixt alchemie met historie, fact met fictie en realiteit met fantasie. Soms zou deze ideeënstroom je wat teveel kunnen worden, maar Jodorowsky's verteltalent sleept je er doorheen. Navertellen heeft geen zijn, en ik doe dan ook geen poging. De ridders van Heliopolis moet je ondergaan.
De cyclus eindigt wat topzwaar aan science-fiction en – zoals zo vaak met dit soort verhalen – blijft een helder antwoord op alle vragen uit, maar gedurende de rit heeft Jodorowsky zoveel historische gebeurtenissen anders geduid dat 't hem vergeven zij.

Het tekenwerk van Jérémy (Petiqueux) is fraai en gedetailleerd. Hij kan zowel de historische setting als de science-fiction/fantasy-elementen schijnbaar moeiteloos aan.

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!