Recensie Comanche integraal 3 De sheriffs
door Hermann & Greg

Wat is dat toch met die westerns in de stripwinkel vandaag de dag?
Ze vlíegen de winkel uit! Tien tegen één dat een westernstrip in harde kaft een paar weken later voor het dubbele – of zelfs meer – op internet aangeboden wordt. Stripwinkels krijgen minder aangeleverd dan besteld en de boeken raken in een mum van tijd volledig uitverkocht.
Leuk natuurlijk die belangstelling, maar waarom alléén voor Westerns?
Uitgeverij Sherpa bracht onlangs twee prachtige luxe integrale delen van Bernard Prince uit... nauwelijks verkocht! Vorige week verscheen de derde Comanche in precies eenzelfde uitgave. Niet aan te slepen!
Beide strips zijn van de hand van Hermann en Greg, beide series zijn gemaakt toen de mannen op hun hoogtepunt waren. En toch krijgt Bernard van Comanche slechts de achterkant te zien. Héél in de verte...
Over Bernard heb ik het elders al gehad, nu even over Comanche.
Het succes is natuurlijk niet voor niets zo groot! Met Comanche werd de Europese strip volwassen.
Net als in de filmwereld (bij de spaghettiwesterns) werd geweld ineens met andere ogen bekeken.
Beten in oudere westerns alleen schurken in het stof en werd het geweld dat door de 'goeden' werd gebruikt altijd door een moraal ondersteund, dat veranderde in de vroege jaren zeventig.
De beruchte scène in De hemel is rood boven Laramie waarin Red Dust afrekent met Dobbs markeert het kantelpunt. Hermann werd overigens ook visueel erg beinvloed door die films, veel filmischer dan op bovenstaande plaatje wordt het in stripland niet, en dit is niet het enige voorbeeld uit De sheriffs dat ik had kunnen geven.

In De sherrifs zijn de Comance-albums De opstand, Duivelsvinger en De sheriffs verzameld, aangevuld met een klein dossier. Greg is na De opstand zo'n beetje uitverteld op de 666-ranch en laat Dust verder trekken. Hij komt in Duivelsvinger feitelijk weer een beetje bij het beginpunt van de reeks uit als hij een jonge vrouw, die probeert een boerenbestaan op te bouwen, te hulp schiet. Toch biedt de invalshoek van de gunslinger op pensioen (haar vader) voldoende interessants voor de lezer.
Tussen het verschijnen van Duivelsvinger en De sheriffs zit een paar jaar, Hermann was inmiddels op eigen houtje gestart met Jeremiah, waar hij zelf de scenario's voor schreef. Zijn tekenstijl was daarmee ook veranderd, of liever: zijn materiaalgebruik. Hermann gebruikte de penseel alleen nog om accenten te zetten en tekende voornamelijk met pen. Een lichtere toets en eentje die minder past bij de stoffige, smerige sfeer van een western. Niet dat De sheriffs geen goed album zou zijn, maar Hermann zat met de gedachte al meer bij Jeremiah.
Dit zijn klassieke strips, die terecht in dit luxe jasje heruitgegeven worden.
Geen wonder dat de stripliefhebbers er als de kippen bij zijn deze schat mee naar huis te slepen.
Het is tenslotte een western, in een harde kaft... dus voor je 't weet...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!