Recensie Daedalus HC
door Charles Burns

Charles Burns is een Amerikaans stripmaker die al jaren zo ongeveer hetzelfde verhaal in beeld brengt. Zijn vaste ingrediënten: Tieners en B-films. De eerste met een gezonde portie weltschmerz, de tweede vol vreemde mutaties, buitenaardse dreigingen en weirde monsters.
Weird is misschien wel de beste manier om Burns' wereld te omschrijven.
Aan de ene kant zijn z'n strips heel vreemd en alternatief; anderzijds is zijn tekenwerk zeer toegankelijk en – anders dan bij veel alternatieve stripmakers – heel fijntjes uitgewerkt. Een soort klare lijn, maar dan een duistere variant met een ongemakkelijke ondertoon.
Een onwaarschijnlijk maar toch gelukkig huwelijk tussen Kuifje en Creepy.

Daedalus is het eerste deel van een nieuwe cyclus Burns-verhalen.
Hoofdpersonen zijn Brian en Laurie. Laurie zal de hoofdrol gaan spelen in een film die Brian en Jimmy willen maken. Ze ontmoeten elkaar als Jimmy 8 millimeter monsterfilmpjes vertoont om zijn verjaardag te vieren. Brian zit aan de keukentafel te tekenen (hij doet bijna niet anders).
Beleeft Brian wat hij tekent, of tekent hij wat hij beleeft? Helemaal duidelijk is dat (nog) niet, maar Daedalus is geen verhaal waar je meteen grip op krijgt.
Maar dat geeft niet, een Burns-album lees je niet persé voor het verhaal. Net als bij B-movie monsterfilms gaat het vooral om de sfeer en op dat punt zit het helemaal snor.
Concerto Books dit album perfect uitgegeven, harde kaft, linnen rug, mooi papier waarop de prachtig heldere tekeningen en de verzorgde inkleuring geheel tot hun recht komen.

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!