Recensie #nieuwcontact_ HC door Bruno Duhamel &
Mijn vader, de dronkaard HC door Stephane Louis

Uitgeverij Saga begint 2020 (onder andere) met twee nieuwe oneshots die er veelbelovend uitzien. Het tekenwerk van Mijn vader de dronkaard overtuigt me niet meteen helemaal, maar de titel intrigeert me.
Het album is gemaakt door Stéphane Louis, die eerder de scenario's schreef voor de – eveneens bij Saga uitgegeven – strips Road therapy en Liefde en haat. Die zouden getekend zijn door Lionel Marty.
Mijn vader, de dronkaard wordt door Louis zélf getekend, maar het lijkt verdacht veel op het werk van Marty.
Niet echt heel goed nieuws, want over de tekeningen van Road therapy en Liefde en haat was ik niet bijster enthousiast. Ook leden beide albums en beetje aan topzwaar sentiment en helaas geldt ook dat opnieuw voor Mijn vader, de dronkaard.
Louis vertelt het verhaal van een dronkenlap die een puinhoop van zijn leven heeft gemaakt, maar acuut besluit het roer om te gooien als hij op TV iemand ziet wiens leven hij meent te moeten redden.
Het verhaal kent best aardige stukken, maar het einde is te voorspelbaar en Louis geeft zijn karakters niet genoeg diepgang om het zware sentiment echt aanvaardbaar te maken...

Veel beter is Saga's andere oneshot van Bruno Duhamel. Ook van hem gaf Saga eerder twee albums uit: Nooit en De terugkeer, beiden topalbums. Mijn verwachtingen voor #nieuwcontact_ zijn dan ook hooggespannen.
Meteen vanaf de eerste bladzijde lijkt Duhamel de juiste sfeer te pakken te hebben.
Het eigenzinnige karakter van hoofdrolspeler Doug kan de lezer voor een groot deel al afleiden uit de eerste tekening die hij van 'm te zien krijgt!
Ook de setting in een Schotland is fraai en Duhamel maakt op een verfijnde manier gebruik van humor, die hij goed timed en waarbij hij de lezer soms zelf de tussenliggende gebeurtenissen laat invullen.


Het verhaal handelt rond een fotograaf die zich teleurgesteld teruggetrokken heeft in de eenzaamheid.
Hij heeft al in geen tijden foto's meer gepost op TwisTer.
Hij doorbreekt zijn isolement als hij een vreemd, doorzichtig wezen in het Loch bij z'n huis ziet én fotografeert. Hij zet de foto's online en voor hij het weet heeft hij op TwisTer in plaats van 3 fans (die zich vergeten zijn uit te schrijven) 150.000 reacties. Het duurt niet lang of het zo rustige en afgelegen Loch wordt overspoeld door cameraploegen en dagjesmensen.
Hoe Doug dáár mee omgaat is niet bepaald handig te noemen...
Het verhaal begint steengoed, maar Duhamel haalt er zoveel (volk) bij dat het naar het eind toe een beetje teveel wordt. Al geeft dat natuurlijk wel precies weer wat Doug gevoeld moet hebben!
Leuk album met fraaie en trefzekere tekeningen: zeker de moeite waard.
Maar net niet zo goed als zijn twee eerdere Saga-albums...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!