Recensie Marcel Pagnol 11 Jean van Florette deel 2 HC
door Alexandre Tefenkgi, Serge Scotto, Eric Stoffel &
Het kerkhof der onschuldigen 2 HC De arm van Sint-Anthelmus
door Xavier Fourquemin & Philippe Charlot

Vaak bespreek ik hier het eerste deel van een serie, vervolgdelen komen door tijdgebrek niet dikwijls aan bod.
Maar nu wel. Twéé tegelijk!

Eén van de leukste strips die uitgeverij Saga de laatste tijd uitbracht is Het kerkhof der onschuldigen. Levendig getekend door Xavier Fourquemin (De wezentrein, Miss Endicott, De legende van het wisselkind) maar toch voornamelijk een strip over de dood: In de kerk van de Onschuldige Kinderen bevinden zich stápels botten en schedels. Het is het jachtterrein van twee vreemde dwergen die er relikwieën in opduiken, die door de kerk verkocht worden. Er is een levendige handel in.
In diezelfde knekelkelders zoekt Jonas naar de ring van z'n vader.
Hij ontmoet het vrijdenkende meisje Oriane die door een samenloop van omstandigheden op het plein bij de kerk ingemetseld wordt als kluizenaarster. Jonas is vastbesloten haar te redden. Dat moet onopvallend gebeuren, en dat valt nog niet mee op een druk plein.
Terwijl Jonas ingewikkelde plannen uitdoktert zit Oriane niet bepaald stil:
Zij begint – als was zij een échte heilige – wonderen te verrichten, hetgeen Jonas' taak helemáál onmogelijk maakt.
Het tweede deel De arm van Sint-Anthelmus zit vol verrassingen en is net zo boeiend – en vreemd – als het eerste deel.

Tevens bracht Saga – eindelijk – het tweede deel uit van Marcel Pagnol's Jean van Florette, één van 's mans indringendste verhalen.
In het eerste deel zagen we hoe de bultenaar Jean de boerderij van z'n oom Pique-Bouffique erfde.
Hij wil er konijnen gaan fokken. De boerderij is veel geld waard, want er is een bron op het land dat erbij hoort, hetgeen de waarde van het perceel verdubbelt. Dat weet Jean van Florette niet, maar buurman Papet wél. Hij heeft het gemunt op de bron en metselt hem samen met zijn neef de anjerkweker Ugolin dicht.
Nu maar hopen dat Van Florette rap afhaakt.
Dat doet hij niet... Hij blijkt een enorme doorzetter, die slag op slag incasseert, maar vol blijft houden.
Papet spoort Ugolin aan om contact te leggen met Jean, om hem in de gaten te kunnen houden.
Hoewel de strip een vriendelijke sfeer ademt wordt het verhaal grimmig door de verbetenheid van Papet – die niet kan wachten tot Van Florette oprot – en de konijnenfokker die zich vastbijt in z'n project.
Hoewel Ugolin de benefactor is van de bron (die moet gaan dienen voor zijn anjerkweek) kan hij het lijden van Jean bijna niet meer aanzien...

Jean van Florette vervolgt in Manon van de bronnen en in Het kerkhof der onschuldigen lezen we op de laatste bladzijde 'Einde van de cyclus'.
Het zit er dus dik in dat we er op mogen rekenen dat met deze twee uitstekende delen geen eind is gekomen aan deze reeksen...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!