Recensie Jugurtha integraal 01 HC
door Hermann, Franz & Jean-Luc Vernal

Franz Drappier dreigde een beetje een vergeten striptekenaar te worden.
Ooit stonden zijn albums bij De Strip-Aap in het kastje met bestsellers, maar zijn laatste album dateert alweer van 2006 (hij overleed in 2003) en anno 2019 zijn er nog nauwelijks albums van hem leverbaar bij de stripverspreiders.
Zijn bekendste reeksen zijn Lotusbloem, Lester Cockney en Jugurtha.
Die laatste brengt Franz terug in de stripwinkel en – hopelijk – de spotlights.
Zijn werk verdient namelijk best een plekje op het erepodium van de genrestrip.

De eerste integrale van Jugurtha begint met tekenwerk van een andere grootheid in de stripwereld: Hermann!
Hij tekende de eerste twee albums toen hij nog aan het begin van zijn carrière stond.
Greg (destijds hoofdredacteur van het weekblad Kuifje) schreef korte verhalen van inspecteur Bernard Prince voor hem en koppelde hem voor Jugurtha aan Jean-Luc Vernal.
Vernal had het idee voor een historische strip, gebaseerd op een klassiek werk van de Romeinse schrijver Sallustius dat hij kende van Latijnse vertaaloefeningen op school.
Na twee albums is het schluss en ligt de reeks zes jaar stil.
In 1975, als Vernal Jugurtha wil hervatten, is Hermann te druk met Bernard Prince en Comanche en wordt de jonge Franz Drappier gevraagd het tekenwerk voor zijn rekening te nemen. Aanvankelijk aarzelt hij, maar de nieuwe hoofdredacteur Henri Desclez verbiedt tekstschrijver Vicq gewoon nieuwe Korrigans-verhalen te leveren aan Franz, waardoor die toch toehapt. Wie de Korrigans-strips kent (o.a. gepubliceerd in de Kuifje pockets van destijds) ziet wat een gouden greep dat geweest is. Franz tekende indertijd in een drukke, humoristische stijl, maar zijn tekentalent komt veel beter tot zijn recht bij het realistische tekenwerk van Jugurtha.

Qua tekenwerk vormt de overgang van deel twee naar deel drie een stijlbreuk.
Hermann's tekenwerk is – natuurlijk – in orde, maar hij is hier nog een beginnend tekenaar en hanteert een wat stijve bladverdeling.
Franz gooit de boel meteen open met ruimer opgezette pagina's en een lossere manier van tekenen.
Het oogt veel eigentijdser.
Ook qua verhaal gaat Jugurtha vanaf deel drie met sprongen vooruit: Vernal hield zich in de eerste twee albums min of meer aan de historische werkelijkheid van de figuur Jugurtha waardoor de strip een beetje Oom Wim-merig werd. In deel drie maakt hij van Jugurtha een echte stripheld.
Alhoewel de échte held van deze eerste Franz-albums Chabrias is... Zoals bij veel strips is ook hier de held een wat kleurloze figuur. De introductie van de grappige en ontwapenende bijfiguur Chabrias – die (zoals oplettende lezers kunnen opmerken) bij Hermann al een heel klein rolletje speelde – sleept De nacht van de schorpioenen meteen naar een hoger plan.
De ramen open en een frisse wind er doorheen doet de strip zichtbaar goed.
Tof dit, en zeer goed overeind gebleven voor een reeks van 50 jaar oud!

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!