Recensie Ragebol integraal HC
door Frank Pe & Bom

Tussen 1987 en 2003 verschenen vijf albums van Ragebol die inmiddels al jááren van de markt zijn. Uitgeverij Dupuis bundelt al deze albums plus een informatief dossier tot een integrale bundel.

Grafisch is het werk van Frank Pé is nogal veranderd sinds Ragebol in 1980 voor het eerst op de cover van de Robbedoes verscheen. In het eerste album De droom van de walvis hanteert Pé een – voor die tijd – moderne variant van die typische Dupuis-stijl: ronde figuurtjes, veel details in de tekeningen, vriendelijk en een tikje naïef. Dat alles past uitstekend bij het karakter van Pé's held Ragebol. Die is eerder een dichter dan een doener. Niet voor niets spelen boeken, boekwinkeltjes en propvolle boekenkasten een belangrijke rol in dit eerste 'avontuur'.
Een andere leitmotif in de strip is de natuur. Frank tekent graag (en veel) beesten en landschappen.
Het eerste verhaal is grotendeels in de stad gesitueerd, maar al snel zal Ragebol het platteland op (en de wereld in) trekken. In later werk concentreert Pé zich hoofdzakelijk op de natuur en de dieren, waarvan zijn driedelige reeks Zoo en zijn Robbedoes Oneshot Het licht van Borneo getuigen.
Maar dan is Pe's stijl al ver weg geëvolueerd van zijn debuutalbum... 

Net als bij de strips van collega-Robbedoes tekenaars en leeftijdgenoten Frank Legall (Theodoor Cleysters), Marc Wasterlain (Dokter Zwitser), Andre Benn (Mick Mac Adam) & Bernard Hislaire (Frommeltje en Viola) zie je Frank's tekenwerk per album in eigenheid groeien, wat helaas ten koste gaat van dat zo sympathieke Dupuis-stijltje. Hoewel er niets aan te merken is op de manier waarop Pé zijn tekenvaardigheden ontwikkelt en stroomlijnt vind ik de tekeningen naarmate de reeks vordert toch minder interessant worden. Dat geldt wat mij betreft ook voor de verhalen.
Is het eerste album nog een Lovecraft-achtig en ongrijpbaar mysterie-verhaal en het tweede een biologisch verantwoorde jacht-op-een-schat, daarna worden de verhalen steeds minder inhoudelijk.
De nacht van de kat gaat over het weglopen van Ragebol's kat, het vierde album Onder twee zonnen bevat twee nauwelijks aangedikte reisverslagen. Het slotakkoord Een faun op je schouder schrijft Pé zelf en is een verzameling mijmeringen over de natuur en het feeërieke.

Niet de moeite waard dus, deze integrale Ragebol?
Nou... dat is wat te kort door de bocht. Met name de eerste drie albums zijn leuk leesvoer.
Frank en scenarist Bom hebben met Ragebol toch wel een unieke strip gemaakt!
De Ragebol-jaren waren de jaren waarin de strip volwassen werd. Stripmakers experimenteerden en zochten de grenzen op. Frank richtte zich daarbij niet op sex en geweld, maar keerde de blik naar binnen, naar het gevoel.
Het moest zeker mogelijk zijn daar betekenisvolle strips over te maken (en dat is ook gebeurd), maar daar waren de scenario's van Ragebol toch net iets te luchtig voor.
Deze hernieuwde kennismaking met Ragebol gaf me een prettig gevoel, maar euforie bleef uit.

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!