Recensie Een stukje spinazietaart HC 1. Lieve groeten uit Machy
door Javier Sanchez Casado & Philippe Pelaez

Een stukje spinazietaart... niet de meest aansprekende boektitel ooit.
Zeker niet omdat de groente – zoals de auteurs zelf overigens ook aanstippen – zich niet bepaald in grote populariteit mag verheugen. Wie zei er vroeger 'hoera' als er spinazie op tafel kwam? Ik niet.
Maar het kan ook lekker zijn. Als je 't niet helemaal doodkookt. Of als je er een hartige taart van maakt, zoals Marie-Madeleine doet in dit eerste deel van Een stukje spinazietaart.

De tekeningen van Javier Sánchez Casado zijn niet spectaculair, maar in orde.
Over het verhaal van Philippe Pelaez zou je ongeveer hetzelfde kunnen zeggen.
Marie-Madeleine gaat om in het onderhoud van haar gezin te voorzien spinazietaarten verkopen op de markt van Machy. Aanvankelijk loopt het niet (zie boven), maar als op een dag een politicus weinig enthousiast een hapje neemt omdat dat goed zou zijn voor zijn imago bij de plattelandsbevolking verandert dat. De politicus verliest zijn remmingen en zegt – voor één keer – de waarheid.
Is de zelfgekweekte spinazie van Marie-Madeleine dan zo lekker?
Nou... het ligt meer aan de kruiden die ze gebruikt: Khat, een geestverruimd middel uit Somalië waarvan per abuis een doos bij haar thuis bezorgd is.
Een doos vol drugs wordt echter altijd door iemand gemist en die iemand zal er zeker naar op zoek gaan...

Een stukje spinazietaart is een feelgood-strip die me qua sfeer een beetje deed denken aan Krasse knarren en Mooie zomers.
Het niveau van beiden haalt ze mijns inziens echter niet...

(Hans Hartgers)

Interesse? Koop het album hier!