Recensie Torpedo 1972 deel 1
door Eduardo Risso & Enrique Sanchez Abuli

Nu Torpedo dankzij de integrale uitgave van de eerste reeks terug is in de stripwinkel – en in de jaarlijstjes – is de tijd rijp voor een vervolg. Schrijver Enrique Sánchez Abulí hield het namelijk niet bij zijn 1936-avonturen, maar zette hem in 1972 opnieuw aan het werk.
In 1972 is Torpedo oud, maar nog steeds even taai en gemeen. Hij slijt zijn dagen afwisselend in het park – waar hij duiven doodslaat met zijn stok – en in zijn appartement – waar hij de verschalkte duiven verorbert.
Wendy Durban en James Halliday, fotograve en verslaggever, komen hem op het spoor. Wendy wil wat foto's van Torpedo maken, maar die is niet zozeer geïnteresseerd in haar vaardigheid met de camera als wel in haar andere kwaliteiten...


Wat volgt is even spijkerhard als Torpedo 1936 en het tekenwerk van Eduardo Risso (100 bullets) is strakker dan dat van Torpedo 1936-tekenaar Jordi Bernet, maar even eigenzinnig en het past helemaal bij deze gangster-strip. Ook de inkleuring en de manier waarop Risso zijn bladspiegels componeert ademt de juiste sfeer. De dialogen van Abuli zijn spot-on en hij is lekker politiek incorrect. Daardoor valt er ook genoeg te lachen met Torpedo 1972.
Mits je een wat wrang gevoel voor humor kan waarderen.
Maar vooralsnog bereikt Torpedo in 1972 niet de toppen die hij in 1936 haalde...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!