Recensie De Generaal gaat integraal 1 HC 1971-1973
door Peter de Smet, Erwin Lammerts & Mariella Sormani

Peter de Smet schrok zich een ongeluk toen hij van Pep redactrice Hetty Hagebeuk de opdracht kreeg elf verhalen van De Generaal te leveren. Elf verhalen.... en hij had al zoveel moeite gehad er eentje af te krijgen! Maar Peter zette door en het resultaat is te (her)lezen in deze eerste integrale Generaal-bundel. Meer dan tien keer zoveel als die eerste elf bestelde verhalen zou hij maken met de Generaal in de hoofdrol.
...En allemaal zouden ze slecht aflopen.

Uit het nawoord in De Generaal gaat integraal valt op te maken dat Mariella Sormani aanvankelijk van plan was een biografie over Peter de Smet te schrijven. Uiteindelijk is besloten de serie integraal te herdrukken en de biografie te gebruiken voor de dossiers. Goed idee, op deze manier is de reeks voor álle Peter de Smet-fans onontbeerlijk en commerciëel een stuk interessanter dan een losse biografie.
In het dossier valt te lezen over Peter's jeugd en zijn eerste stappen op het glibberige pad naar de roem.
De Generaal gaat integraal zal ook materiaal (gaan) bevatten dat niet in de oorspronkelijke album-reeks gepubliceerd is.
Zo staat in dit eerste deel het allereerste Generaal-verhaal dat De Smet maakte voor Kuifje, maar dat nooit gepubliceerd werd (behalve later in Stripschrift) en het vierde verhaal dat alleen in deel 0 Handleiding voor het grijpen van de macht verscheen. En ook het zeer lastig te verkrijgen deel 12 wordt te zijner tijd natuurlijk integraal opgenomen.
Bovendien zijn alle verhalen speciaal voor deze uitgave opnieuw ingekleurd.
Uitgeverij Personalia heeft kosten noch moeite gespaard voor deze prachtige uitgave.

De verhalen zelf blijken meer dan prima overeind gebleven. Ondanks het zeer vaste stramien dat De Smet volgt (de prof heeft een idee – de Generaal vindt 't aanvankelijk niets – de prof overtuigt hem – de soldaat vindt 't niets – de prof overtuigt hem niet – het plan wordt in werking gesteld – de soldaat van het fort wil schieten maar mag niet van de maarschalk – het plan faalt – de Generaal en consorten eindigen in de bak – de cipier voorziet in de eindgrap) schoot ik toch weer herhaaldelijk hardop in de lach.
Wat deze strip zo geniaal maakt is de nevenschade. Bij de Generaal's pogingen de macht te grijpen loopt iedereen die zich in de buurt waagt namelijk gevaar. In de eerste plaats natuurlijk politieagent Dreutel, maar ook boeren, hopmannen, wandelaars, cafébezoekers, picknickers, etc. etc. De Generaal laat een spoor van vernieling achter en dat is... tja... erg grappig. Zelfs in deze vroege verhalen zien we al enkele slachtoffers bij de psychiater terechtkomen...
De Smet vond al vrij snel zijn definitieve vorm en hoewel de tekeningen gedurende de jaren wat gestroomlijnd zouden worden getuigen deze vroege verhalen al van zijn grote talent voor het maken van slapstickstrips. Ook zijn befaamde taalgebruik doet hier al zijn intrede. Al vanaf het eerste verhaal wordt er oeverloos op los geleuterd (bijvoorbeeld door de prof die alle extra's van de tank opdreunt, om na een opsomming waar geen einde aan lijkt te komen op te merken: 'Afijn, te veel om op te noemen'.
Te gek, dit!
Gelukkig liet De Smet zich in 1970 niet ontmoedigen door die opdracht voor élf verhalen...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!