Recensie Kindsoldaat HC
1. 1915-1916 &
2. 1916-1917
door Lionel Chouin, Stepane Duval & Pascal Bresson

Uitgeverij Dark Dragon is vooral bekend van haar Amerikaans-georienteerde strips. Zo geven ze in Nederland bijvoorbeeld Marvel's Star Wars-serie, Game of thrones en Elfquest uit. De laatste tijd doen ze echter steeds meer met Europese strips die je eerder bij een uitgeverij als Silvester zou verwachten. Eén daarvan is Kindsoldaat, dat eenzelfde soort opmaak kent als Silvesters' succesreeks De hel van het Oostfront (kijk maar eens naar de 'tabblaadjes' op het voorblad). Da's geen toeval, want zowel Kindsoldaat als De hel van het Oosfront zijn vertaling van werk dat bij Franse uitgever Paquet verscheen.

Oorlogsstrips zijn populair en gelukkig verschijnen er de laatste jaren ook veel strips over die oorlog waar je tot voor kort nog maar weinig over kon lezen in Nederland: De Eerste Wereldoorlog. Ook Kindsoldaat speelt zich af tussen 1914 en 1918, zal drie delen gaan beslaan en gaat over de wel erg jonge soldaat Jean-Corentin Carré.
Hij liegt over zijn leeftijd om – net als zijn vader – te kunnen gaan vechten in de oorlog, en hoewel Carré zich een dappere soldaat toont en de verwachtingen van al zijn superieuren en kameraden overtreft blijkt 'oorlogje spelen' toch heel iets anders dan hij had verwacht.
Wat had hij verwacht dan?
Schrijver Pascal Bresson weet meteen de juiste toon aan te slaan bij het vertellen van Carré's belevenissen en ook de emotionele aardverschuiving die de oorlog in Carré geest teweeg brengt komt geloofwaardig over op de lezer.
Als hij tijdens een verlof moet spreken voor een klas in zijn oude school beschrijft hij het leven in de loopgraven al te letterlijk en lijkt hij zijn voormalige schoolgenoten haast te willen waarschuwen: Doe het niet!
Bresson vertelt dus geen heroïsch oorlogsverhaal, maar een kritisch, zoals Jean-Yves Le Naour en Marko dat bijvoorbeeld onlangs deden met Verdun.

Het tekenwerk is van wisselende kwaliteit. Aan het eerste deel werkten twee striptekenaars: Stéphane Duval (Red caps) en Lionel Chouin (Stille getuigen). Het tweede album is geheel door Chouin getekend. De stijlen van de twee tekenaars zijn nogal verschillend en beiden staan zo te zien nog aan het begin van hun carrière. Het ziet er allemaal nog niet al te overtuigend uit. Er zijn pagina's waar het er wat beter oogt, maar er is niet echt een stijgende lijn waarneembaar naarmate de strip vordert.
Hoewel ik liever een wat meer geöliede tekenaar aan het werk zie, staat het tekenwerk de vertelling nergens in de weg.
Eindoordeel: geen essentiële strip, maar wel prima.
Voor liefhebbers van oorlogsstrips verplichte kost...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!