Recensie Ridder Brayard HC door Francis Porcel & Zidrou
+ Shi 1 HC In het begin was er woede... door Homs & Zidrou

'Je kunt niet áltijd pieken, Hans'.
Troostende woorden van een vriend toen ik een keer een grap maakte waar een akelige stilte op volgde. Volledig in het water gevallen.
Maar gelukkig werd mij dat – getuige de woorden hierboven – vergeven.
Ik moest er aan denken toen ik Ridder Brayard van stripschrijver Zidrou las.
Totnogtoe vond ik vrijwel álle strips die hij schreef goed, ontzettend goed of meesterlijk. Niet deze keer. Volledig in het water gevallen zou ik de strip niet willen noemen, maar toch was er iets mis mee. Dat zit 'm niet in het plot, want dat is goed. Het einde maakte zelfs bijna alle onderweg opgedane teleurstelling in één klap goed.
Zidrou heeft van Ridder Brayard een soort komedie willen maken. 'Zidrou goes Monty Python ' kopte BM magazine.
Er zitten ontegenzeggelijk grappige stukjes in deze strip, maar het soort boertige humor dat Zidrou hier beoefent ligt hem mijns inziens niet zo goed, waardoor het album de belofte niet helemaal inlost. Misschien komt het ook door de combinatie met het tekenwerk van Francis Porcel, die gewoon realistisch door blijft tekenen. Alsof hij met Zidrou's grappenmakerij niets te maken heeft.
Je kunt niet áltijd pieken, Zidrou...

Maar gelukkig revancheert hij zich direct met het in dezelfde maand verschenen eerste deel van Shi, sfeervol getekend door Homs (Angelus, Stieg Larsson's Millennium). Homs vroeg aan Zidrou om een verhaal dat zich in Victoriaanse tijden afspeelde, met vrouwen in de hoofdrol. Én Japanners, als het kon. Daar kon Zidrou wel mee uit de voeten. Het eerste deel In het begin was er woede is nog maar een opzetje van deze vierdelige reeks, maar boeit vanaf de eerste pagina's.
Hoe de twee verhaallijnen (de aanslag op wapenfabrikant Barringon's familie – met wapens uit diens éigen fabriek – in het huidige tijdsgewricht en de belevenissen van twee vrijgevochten dames [suffragettes] in Victoriaans Engeland) samen gaan vallen laat zich nog niet raden, maar Zidrou zet een boeiend verhaal neer, waarin veel gebeurt en hij alles uit de kast haalt om een fraai tijdsbeeld te schetsen: Hoge hoeden, koetsen, Crystal palace, bordelen, herenclubs, geheime genootschapen, gestichten, exotische volken. Het is duizelingwekkend wat Zidrou er allemaal bijsleept zonder dat 't zijn verhaal in de weg staat.
Het tekenwerk van Homs is – als altijd – prachtig en sfeervol.
Zidrou kan niet áltijd pieken, maar meestal toch wel...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!