Recensie De adoptie 2 La garua HC
door Arno Monin & Benoit Zidrou

Na het schitterende eerste deel van De adoptie was de vraag 'Hoe nu verder?'
De lezer was er getuige van geweest hoe de kleine Peruaanse Qinaya langzaamaan het hart veroverde van opa Gabriël, die aanvankelijk niets zag in de adoptie van een kind uit een door natuurgeweld getroffen vreemd land.
Aan het eind van het verhaal haalde scenarist Zidrou echter een streep door de idylle: Qinaya was illegaal geadopteerd, moest terug naar Peru, haar pleegouders naar het gevang.
Wat viel er daarna nog te vertellen?

Gabriël reist – op zoek naar closure – naar Peru, in de hoop Qinaya terug te vinden. Wat een onmogelijke opgave lijkt slaagt, maar wat had Gabriël er nu eigenlijk van verwacht? Wat het ook wezen moge, hij vindt het niet.
Maar de reis is niet voor niets: Gabriël sluit er vriendschap met de Belgische toerist Marc Legendre, die op zoek is naar het lichaam van zijn omgekomen dochter. De omgang met Marc(o) maakt Gabriël duidelijk dat er – nu de relatie met zijn kleindochter op een dood spoor gelopen is – een andere relatie is die misschien nog wél te redden valt.

Zidrou maakt van La garua, het tweede deel van De adoptie, een heel ander verhaal dan van het eerste deel, dat toch perfect aansluit en er min of meer het logische vervolg op is.
Emotioneel is het diep geladen zonder dat hij sentimenteel uit de bocht vliegt.
Het tekenwerk van Arno Monin houdt 't luchtig en fris.
Misschien bent u 't ondertussen zat dat deze recensent steeds maar weer de loftrompet steekt over het werk van Zidrou. Maar wat moet je anders als iemand aan de lopende band zulke prachtige verhalen aflevert?

(HH)

Interesse? Koop het album hier!