Recensie Stern 2 De stad van de wilden
door Julien & Frederic Maffre
Doodgraver Elijah Stern heeft een bloedhekel aan de stad. Niet voor niets vestigde hij zijn doodgraversbedrijfje in een klein dorpje op een halve dag rijden van de dichtstbijzijnde 'metropool' Kansas City. Toch is er één ding dat Stern naar de stad drijft: Boeken!
Hij heeft er meteen mijn sympathie mee gewonnen. Voor nieuwe kléren de stad in, daar moet ik niet aan denken. Maar voor bóeken, da's een ander verhaal.
De general store kan Stern – voorlopig – niet aan leesvoer helpen en Stern móet boeken hebben. Snap ik ook...
Wat ik even later ook begrijp is waarom Stern zo'n hekel aan de stad heeft: Hij is nauwelijks in Kansas City of hij wordt al beroofd.
En daar blijft het niet bij. Zijn aanwezigheid ontketent een serie gebeurtenissen die niet alleen Stern zèlf, maar ook een aantal van zijn 'vrienden' pijnlijke ogenblikken gaan opleveren.
Stern is het type dat zich rustig terugtrekt in een hoekje met een boekje, maar voor hij in dat hoekje kan plaatsnemen heeft hij heel wat opschudding veroorzaakt. Op zoek naar zijn overvallers loopt hij oude bekenden tegen het lijf. In eendrachtige samenwerking met hen en de rovers laat hij in Kansas City een spoor van vernieling achter.
Eigenlijk zou het dus andersom moeten zijn: De stad zou een hekel aan Stern moeten hebben...
Frédéric Maffre geeft zijn broodmagere doodgraver wat meer 'vlees' op de botten door de lezer – via het heden – een kijkje te gunnen in diens verleden. Prima werk, en al levert het deze keer soms bijna slapstickachtige scènes op; De stad van de wilden heeft een serieuze ondertoon die smaakt naar meer.
Ook het tekenwerk van Julien Maffre is niet doorsnee, maar interessant. De inkleuring (die Julien Maffre samen met Laure Durandelle deed) is apart maar smaakvol.
Het tweede deel van Stern pakt heel anders ui dan het eerste, maar doet je uitkijken naar het derde.
(HH)
Interesse? Koop het album hier!