Recensie Leve de branding! HC
door David Prudhomme & Pascal Rabate

Eén van mijn favoriete auteurs – waar helaas nog maar vrij weinig van vertaald is in het Nederlands – is Pascal Rabaté. Zijn Ibicus, De feestwinkel en Een tweede jeugd zijn meesterlijke strips.
Al zie ik hem liever zélf het potlood en de pen hanteren, ook het door Rabaté geschreven maar door David Prudhomme getekende De Maria van plastic was erg goed.
Hun jongste samenwerking Leve de branding! valt me echter – misschien door de hooggespannen verwachtingen – behoorlijk tegen.

Hoewel ik de beweegredenen achter het creatieve proces heel goed begrijpen kan en die niet van originaliteit gespeend zijn, mis ik toch vooral het verháál in dit boek.
Wat hebben de heren namelijk gedaan? Ze gaan een dagje naar het strand (sowieso al geen bezigheid die mijn warme belangstelling heeft, maar dat terzijde). Ze nemen daarbij niet één of tweé personen, of zelf een klein groepje, maar het gehéle strand met al haar bezoekers als hoofdpersonage!
Het begint goed als we een gezin ontmoeten dat per auto onderweg is naar zee. Bij de benzinepomp maakt het gezinshoofd een opmerking over de auto die vóór hen staat te tanken en de aandacht van de auteurs verschuift naar díe auto en haar inzittenden. Als zij vervolgens voor een spoorwegovergang moeten wachten voor een passerende trein, springen we over naar een gezin dat in de trein onderweg is naar het strand. Enzovoorts, enzovoorts.
Al die mensen zullen we later op het strand ook weer tegenkomen, elk op zijn of haar eigen manier genietend van de zon, de zee en het zand. Zand. Dat is precies wat Rabaté en Prudhomme ons hier voorschotelen: stukjes van 'levensverhalen' die als los zand aan elkaar hangen.
Rabaté vond een bijzonder originele manier om deze strip te vertellen.
Da's knap, maar het is mij allemaal iets te pretentieus en te weinig verhalend...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!