Recensie Tom Poes en Heer Bommel HC 75 Jaar literaire lotgevallen door Marten Toonder, Rob van Eijck & Rob van der No

Recensie Tom Poes en Heer Bommel HC 75 Jaar literaire lotgevallen door Marten Toonder, Rob van Eijck & Rob van der No

 

Recensie Tom Poes en Heer Bommel HC 75 Jaar literaire lotgevallen
door Marten Toonder, Rob van Eijck & Rob van der Nol

 

Wie Wim Hazeu's Toonderbiografie te veel van het goede vindt en toch wel eens wil weten hoe die Marten Toonder nou uit groeide tot 's Neerlands bekendste striptekenaar kan terecht bij Rob & Rob. Rob van Eijck publiceerde al eerder boeken over strips en samen met Rob van der Nol maakte hij onlangs nog het tentoonstellingsboek Martin Lodewijk Stripmaker en reclametekenaar voor Strips het Rotterdamse Museum voor het beeldverhaal.
De samenwerking is blijkbaar goed bevallen, want Tom Poes en Heer Bommel 75 Jaar literaire lotgevallen is hun tweede tentoonstellingsboek.

 

Het boek is een typisch koffietafelboek met veel illustraties. Ogenschijnlijk bedoeld om één keer door te lezen en daarna te gebruiken als naslagwerk of tijdens een verloren uurtje nog eens door te bladeren. Ik heb aardig wat gelezen over Toonder (ook Hazeu's biografie) – al zou ik mezelf geen kenner of expert willen noemen – en naar mijn mening geven Rob & Rob het leven van Toonder vrij goed in vogelvlucht weer. Je hoeft er geen week voor uit te trekken om je de hoofdzaken van Toonder's leven en kunst eigen te maken.
Knap werk van de makers, want Toonder is een moeilijk te vatten mens geweest, met een grillige persoonlijkheid.
Bommelvorsers hebben nogal eens de neiging uit te weiden in Bommeleriaanse volzinnen, maar Rob & Rob houden het helder en overzichtelijk. En toch interessant, zelfs al heb je al meer gelezen over de schepper van Bommel en Tom Poes.
Het illustratiemateriaal bestaat voor een groot deel uit uniek materiaal dat zelfs de grootse Bommelkenner wellicht niet eerder zag.
Met dat 'literaire' uit de titel valt het overigens wel mee. Het highbrow geurtje rond de Bommelstrips komt voornamelijk van buitenaf. Toonder zelf was erg verbaasd dat men zijn werk tot de literatuur ging rekenen. Hij beschouwde zichzelf toch vooral als een 'poppetjestekenaar'die volgens eigen zeggen pas later in zijn carrière leerde hoe hij een verhaal moest vertellen.
Het Museum voor het beeldverhaal mag doorgaan met het organiseren van tentoonstellingen zodat Van Eijck en Van der Nol dit soort prachtige boeken kunnen blijven maken...



(HH)

Interesse? Koop het album hier!