Recensie De Kaart HC door Fred de Heij
& Piet Heyn 1 Poveglia door John Heijink

Dit weekend heb ik twee Nederlandse pulp-strips gelezen.
Pulp, de brei waar men papier van perst.
Pulp, verhalen die het papier waarop 't gedrukt is niet eens waard zijn.
Fred de Heij – niet voor niets zelfbenoemd Pulpman – heeft nul last van pretenties en levert met De kaart een actieverhaal vol vaart af dat er in een synopsis veel beroerder uitziet dan het bij het lezen blijkt te zijn. Een schipbreukelinge en een schatkaart zijn de hoofdingrediënten en dat schept lage verwachtingen. Maar De Heij's figuren zijn niet van bordkarton en de dialogen zijn goed en geestig. De Heij's tekenwerk is altijd goed en dus mag De kaart een geslaagd album genoemd worden, dat bovendien geschikt is voor álle leeftijden.


Iets meer pretenties heeft John Heijink's Piet Heyn deel 1 Poveglia, over één van onze grootste zeehelden (of één van onze grootste piraten als je het van een andere kant bekijkt).
Heijink's tekenwerk spreekt me niet aan, maar voor een historisch onderwerp als Piet Heyn wil ik dat wel een keer door de vingers zien.
Ook Poveglia blijkt pulp. Het aantal keren dat er in deze strip luidkeels 'VERRAAD!' geroepen wordt is niet te tellen.
Piet Heyn belandt in Venetië, waar hij en zijn strijdmakkers in de val gelokt worden door een een stel knappe tafeldames. Eén van hen negeert haar orders en probeert Piet in veiligheid te brengen terwijl ze denkt: 'Nee, dit kan niet. Ik wordt verliefd.'
Ik heb daarna de strip nog uitgelezen (al had ik veel zin het boek aan de kant te leggen) maar het oordeel was reeds geveld...

Het uitgangspunt van Piet Heyn is eigenlijk veel interessanter dan dat van De kaart, maar toch verliest die eerste het op alle punten van de tweede.
Het verschil tussen goede en slechte pulp zit 'm – net als bij alle vormen van verhalen vertellen – in de manier waarop je 't brengt.
Pulp moet je gewoon aan Pulpman overlaten...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!