Recensie Jonge wolven HC
door Federico Nardo & Pierre Makyo naar Michel Folco
Pierre Makyo schreef in het verleden prachtige stripverhalen als Grimlein Lederwant, Het land van langvergeten en Een hart voor IJsland. Zijn beste verhalen gaan over gewone mensen, meest plattelanders, en spelen vaak ergens in de 18e of 19e eeuw, vóór de industriële revolutie.
Zijn jongste album Jonge wolven speelt in 1736. De vrouw van de klompenmaker baart een vijfling. Appoline en Clovis Tricotin zijn op slag beroemd. Een vijfling! De hele gemeenschap komt kijken, inclusief de kasteelvrouwe, die de jongste Charlemange tot haar petekind benoemt.
Alsof vader Clovis met de komst van de vijfling nog niet genoeg aan zijn hoofd heeft, wordt hij ook nog eens uitgedaagd tot een duel omdat hij een steen door het raam keilde bij de onverlaat die 's nachts een pispot op Clovis' hoofd leegde toen die de vroedvrouw probeerde uit haar bed te krijgen.
Tot zover alles goed, Makyo heeft genoeg schaakstukken opgesteld voor een goed stripverhaal.
Helaas gaat het daarna al vrij snel mis met het scenario. Niet dat er onvoldoende gebeurt; er gebeurt van alles! Clovis overwint in het duel maar raakt besmet met een dodelijke ziekte. Zijn vrouw overlijdt aan koudvuur. De kinderen worden uit elkaar gehaald.
Vanaf dat moment meandert het verhaal voort rond de mysterieuze kracht die de vijfling aan elkaar bindt.
De tekeningen van Frederico Nardo zijn OK, maar kunnen wat mij betreft de strip niet redden.
Ik vraag me af wat Makyo zag in de roman van Michel Folco die hij hier bewerkt...
En betreft het hier een deel 1, of is het verhaal aan het eind af?
'Af' vind ik het zeker niet, maar eerlijk gezegd zit ik na het lezen van 'deel 1' niet meer te wachten op een vervolg.
(HH)
Interesse? Koop het album hier!