Recensie De drinker HC
door Jakob Hinrichs (naar Hans Fallada)

Je zou mogen verwachten dat de kunstwereld en de stripwereld elkaar een beetje begrijpen, maar helaas: niets is minder waar. Tijdens mijn studie aan de AKI liepen er twee docenten boos weg van mijn werkschouw. Ik had – naïef – mijn stripwerk ook mee naar school genomen en toen de docent beeldhouwen zich daar schamper over uitliet verzocht ik hem vriendelijk zich te onthouden van stemmingmakerij. Hij beende terstond kwaad het lokaal uit en nam de tekenleraar in zijn kielzog mee. Wist ik veel dat die twee dikke vriendjes waren...
De twee overgebleven docenten waren wat verlegen met de situatie.
De werkschouw voortzetten had weinig zin meer. Ik verliet de academie.
Ik keerde er later terug, toen ik reeds in dienst was getreden bij De Strip-Aap. Dat laatste was geen geheim en mijn gehele studietijd werd mijn werk extra kritisch bekeken op de gevreesde aanwezigheid van stripinvloeden.
Kunstenaars en kunstliefhebbers bleken geheel tegen mijn verwachting in tégenstanders in plaats van medestanders als het om stripverhalen ging. En hoewel ik best een kunstliefhebber ben is dat wel een beetje wederzijds: Als kunstenaars zich aan het maken van strips wagen, draait dat voor mij vaak uit op een teleurstelling.
Te veel vorm, te weinig strip. Het lijkt soms of ze het gewoon niet begríjpen...


De drinker van Jakob Hinrichs is een strip die op het eerste gezicht meer naar kunst neigt dan naar strip. De tekeningen zijn kunstzinnig; het kleurgebruik experimenteel, maar wel zo consequent dat het niet aan het onvermogen van de tekenaar te wijten kan zijn.
Veeleer lijkt het een weloverwogen keuze. Veel striplezers zullen Hinrichs werk vermoedelijk afdoen als artsy-fartsy, namby-pamby, hoyty-toyty moeilijkdoenerij, maar dat is niet terecht.
Hinrichs snapt namelijk wel degelijk hoe het medium strip werkt en zijn illustraties zijn primair bedoeld om een verhaal te vertellen.
Het verhaal dat hij vertelt is even maniakaal als de illustraties.

De drinker is een boek van de Duitse schrijver Hans Fallada (pseudoniem van Rudolf Ditzen, 1893-1947). Gekte en genialiteit schurken vaak tegen elkaar aan, zeker bij Fallada. Op zeventienjarige leeftijd besloot hij samen met een vriend zelfmoord te plegen en dat te vermommen als een duel. Hans schoot raak en overleefde, de kamergenoot miste en overleed.
Het was de eerste, maar niet de laatste, keer dat Hans in de gevangenis belandde.
Zijn hele leven worstelt Fallada met een drank- en morfineverslaving.
Hij schreef maniakaal, hele boeken in één koortsachtige ruk. Er wordt wel beweerd dat zijn Fallada's vrouw eerst het manuscript afleverde bij de uitgever en daarna haar echtgenoot bij het gesticht.
Als hij in een dronken bui een pistool afvuurt in het bijzijn van zijn vrouw gaat hij opnieuw de gevangenis in en schrijft daar het semiautobiografische De drinker.
Een uitgever vraagt Jakob Hinrichs een verstripping te maken van de roman en die begint er enthousiast aan, maar merkt dat er iets ontbreekt aan het verhaal. Wáárom drinkt de drinker? Als Hinrichs zich verdiept in het leven van Fallada, vindt hij het antwoord en hij laat in zijn verstripping de hoofdpersoon van De drinker Erwin Sommer en de schrijver van De drinker versmelten tot één persoon.
Hij ver-biografeert De drinker.
Hij knipt en plakt romanfragmenten en stukken uit Fallada's brieven aan elkaar tot een schokkend verhaal over de totale onthechting en aftakeling van een gekweld man. Fallada's teksten zijn sterk, zijn geest is zwak. Hinrichs kleedt het romantische beeld van de verslaafde op tekst van Fallada's uit tot op het bot.
De combi verstripping/biografie is een geweldige vondst en wie het album uit heeft krijgt zélf dorst.
Niet naar drank – de lust tot drinken zou je vergaan – maar naar méér Hans Fallada.
Ondanks het onconventionele tekenwerk.
De drinker is één van de weinige stripalbums waarin kunst en strip harmonieus samengaan...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!