Recensie Het slapende woud
door Nicolas Bara & Pierre Boisserie

Waar komt een zo volgroeide striptekenaar als Nicolas Bara ineens vandaan?
Zijn Nederlandstalig debuut Het slapende woud heeft niets van een eerste album:
Het tekenwerk is dat van een doorgewinterde professional.
Het is wel duidelijk wat zijn inspiratiebronnen zijn geweest: Loisel, Loisel en Loisel, maar dan nog... Hij zal dan in Frankrijk wel een hele trits titels op zijn naam hebben staan?
Nope. Eén niet vertaald album, maar al wel tien jaar oud.
Bleef Bara al die tijd onder de radar omdat hij héél langzaam werkt?
Je zou het haast denken, want een talent als het zijne zie je toch niet zomaar over het hoofd?

 
Zijn grafische kunsten doen me denken aan de eerste albums die uitgeverij Blitz destijds uitbracht: De zon der wolven en vooral Tango van het zweet. Tekenaar Riff Reb's had eenzelfde soort plasticiteit in zijn werk die hij later perfectioneerde met Anita Bomba, waarna hij goeddeels van de radar verdween.
Het verhaal van Pierre Boisserie (De bank, Dantes, Het kruis van Cazenac) is een onderhoudend horrorverhaal.
Niet het meest originele dat ik ooit las, maar het loopt wel over van de sfeer.
Casimir Dupré en Artemis D'Harcourt worden door hun baas op een zaak gezet in een soort weeshuis. Er gebeuren daar vreemde dingen.
Dokter Rufus Morteman voert er rare experimenten uit en het lijkt er op dat de weeskinderen daar de dupe van worden. Maar hoe de vork precies aan de steel zit is Artemis en Casimir niet meteen duidelijk.
Ze besluiten het gasthuis voor vrouwen en kinderen met een nachtelijk bezoekje te vereren...

Wat volgt is een sprookjesachtige horrorstrip die tot de laatste pagina boeit. En naar wier tekeningen je kunt blijven kijken. Bara maakt bijzonder effectief gebruik van close ups en bezit het vermogen heel veel ´beweging´ in zijn tekeningen te suggereren. Door zijn avontuurlijke pagina-indeling wordt dat effect nog eens versterkt.
Al met al een prima, prima debuut!

(HH)

Interesse? Koop het album hier!