Recensie Het rechte pad 1. Lastige jongens
door Morgann Tanco & Wilfrid Lupano
Wilfrid Lupano is de scenarist van (o.a) de strips Alim de leerlooijer, De engelsman die niet van vuurwapens hield, Azimuth en Krasse knarren. Met name met die laatste strip waren wij van De Strip-Aap zéér in onze nopjes. Lupano bedrijft daarin een subtiel soort humor, waardoor je aanvankelijk niet eens zo in de gaten hebt dat het hier een zeer grappige strip betreft.
Misschien komt het ook door het feit dat hij wel degelijk een verhaal met inhoud vertelt en niet alleen maar oppervlakkig aan het grapjassen is.
Datzelfde komt ook voor in dit eerste deel van het tweeluik Het rechte pad. Een serieus, doch lichtvoetig verhaal over een boerderij annex school in de jaren twintig waar weesjongens leren de handen uit de mouwen te steken en waar ze enige discipline bijgebracht wordt. Dat is vaak wel nodig. Vooral bij Jules Valard; geen enkele school wil hem nog aannemen, hier in Merandac krijgt hij zijn laatste kans. Erg veel indruk maakt 't niet op hem. Hij lijkt zijn brutaliteit voorlopig nog niet te willen afzweren.
Vrijwel gelijktijdig met Jules aankomst arriveert er nóg een gast, maar die komt nogal plompverloren uit de lucht vallen: Het is tot Marcels' teleurstelling niet Charles Lindbergh die zijn kist nogal onzacht aan de grond zet op het terrein van het nabij de school gelegen kasteel, maar Violette Norris. Een vrouw! En wat voor één...
De humor zit 'm vooral in de manier waarop de weesjongens reageren op hetgeen er om hen heen gebeurt.
Blondiau zijn ogen rollen er zowat uit als hij de ronde vormen van de pilote voor het eerst aanschouwt en Marcel weet zich geen raad met de vrijgevochten manieren van de door hem aanbeden Jeanne, de dochter van de graaf, die kunstenares wil worden en hem – onder meer – als model wil gaan gebruiken. Dat gaat echter voorlopig nog even niet door omdat Blondiau – die mee is op het heimelijke nachtelijk uitstapje naar het kasteel – zíjn aanbedene slapend aantreft en alvast een voorproefje neemt...
Het tekenwerk van Morgann Tanco is karikaturaal maar niet over de top. Dit is zijn debuut in de Nederlandse stripwinkel, hij kan nog wat verder groeien maar het ziet er allemaal verzorgd en helder uit. Het is vooral het verhaal en de manier waarop Lupano dat vertelt dat de aandacht van de lezer vasthoudt.
En de humor is fijntjes, veel geraffineerder dan die van mijn slotzin voor deze recensie:
Lupano is op 'het rechte pad'...
(HH)
Interesse? Koop het album hier!