Recensie Down under HC
1. De man van Kenzie's River
2. Dromenstof
3. Terra nullius
door Fabio Pezzi & Nathalie Sergeef

Australië is – net als de Verenigde Staten – zo'n land dat op een gegeven moment overspoeld werd door immigranten, die de oorspronkelijke bewoners dankzij hun technische superioriteit zonder pardon aan de kant konden schuiven en brutaalweg bezit namen van hun grond.
Amerika trok in die eerste jaren van de kolonisatie nou niet bepaald het puikje van de Europese gemeenschap aan: het Wilde westen werd aanvankelijk voornamelijk bevolkt door de relschoppers, de scherpslijpers en de avonturiers die het in Europa iets te heet onder de voeten geworden was. Maar nog erger was het in Australië; daar ging letterlijk bijna alleen maar geboefte naartoe.
Het werd namelijk door Engeland gebruikt om hun overschot aan gevangen onder te brengen.
Goed idee dus van Nathalie Sergeef en Fabio Pezza om hun 'Western' in Australië te situeren.

Scenariste Sergeef gaat voortvarend van start en introduceert een flink aantal hoofdrolspelers wat aanvankelijk voor de lezer wat verwarrend kan werken. Elizabeth Barnes is een ambitieuze dame die van de afwezigheid van haar buurman Ian McFarlane gebruikt maakt en diens land inpikt.
Maar McFarlane is een Schot en die zijn van nature stijfkoppig; hij geeft niet op voor hij de farm van zijn vader weer de zijne kan noemen.
Sergeef vergeet niet wat couleur locale toe te voegen en naast Lonan O'Farell – een Ierse weesje, ook wezen stuurde men ook in grote groepen naar Australië om als goedkope arbeidskrachten 'geadopteerd' te worden – figureren de Aboriginals en hun gebruiken in dit verhaal.
En er is voldoende ruimte vrijgemaakt voor de natuur van Australië: De landschappen én de dieren: Kangoeroes, koala's, konijnen, kamelen. Kamelen? Yep, het schip der woestijn bleek na wat startproblemen – daar zit op zich al weer een strip in – uitermate geschikt voor reizen door de uitgestrekte en desolate binnenlanden.
Het verhaal dat Sergeef hier presenteert is dik in orde, interessant genoeg om drie delen lang te blijven boeien en ook weet ze de vaart er in te houden. Wat zich een beetje wreekt is dat ze (nog) geen volleerd stripscenariste is. Hier en daar is het verhaal wat lastig te volgen, worden scènes te snel uitgespeeld of juist te vlot afgedaan. De afhandeling van het plot aan het eind van deel drie is bijvoorbeeld wat te gehaast, daar had ze wat meer spanning uit kunnen peuren. Niets ernstigs, met een beetje meer oefening is dat wel op te lossen.
Prima debuut, dus vooral doorgaan...

Pezzi's tekenwerk (Alamo 1) voor Down under doet wat denken aan dat van Jean-Yves Delitte, maar is grafisch iets losser. Interessanter eigenlijk, vind ik. Zijn tekeningen voor dit drieluik zijn op zichzelf al meer dan genoeg reden om deze 'Soutern' een kans te geven.

(HH)

Interesse? Koop het album hier!