Recensie De nieuwe avonturen van Corto Maltese 01 HC
Onder de middernachtzon
door Ruben Pellejero & Juan Diaz Canales
naar Hugo Pratt

Ligt het aan mij of waren de strips van Corto Maltese nogal moeilijk te doorgronden?
Ik kocht ze voornamelijk voor de sfeer en de krachtige, haast minimale tekeningen van Corto's schepper Hugo Pratt. Met diens dood leek er definitief een einde gekomen te zijn aan de avonturen van de nuchtere... tja... wát is Corto eigenlijk? Een kapitein? Een avonturier? Een ontdekkingsreiziger? Een geweten, wellicht?


Wat hij ook moge wezen: hij is terug!
Veel doorgrondelijker is hij er niet op geworden, want ook dit in eerste album van Juan Diaz Canales (Blacksad, Fraternity) en Ruben Pellejero (De goelagwals, Geheimen: Schimmenspel, Dieter Lumpen) blijft Corto een schimmige figuur. Het verhaal is dun, al gebeurt er genoeg: Corto krijgt via-via een brief van Jack London (de schrijver, ja) die bezorgd moet worden aan Waka Yamada, een vrijgevochten vrouw die het opneemt tegen de handel in vrouwen. Die moet hij dan ook nog maar zien te vinden in deze onherbergzame streken...
Onder de middernachtzon speelt zich af in de arctische streken van Amerika en Canada en haalt allerlei historische gebeurtenissen, plaatsen en personen aan. Zo speelt Matthew Henson, de zwarte Amerikaan die samen met Peary als eerste de Noordpool zou hebben bereikt, een rol. Zwarten zijn veel beter geschikt als poolreizigers dan blanken, volgens Matt:
'Wie denk je dat ze eerst vinden als we verloren lopen in de sneeuw? Een bleekscheet zoals jij of Moriaantje zo zwart als roet hier?'
So much voor politieke correctheid.
Verder treffen we in dit verhaal een Inuït aan die het beu is door de blanken misbruikt te worden en de revolutie preekt. Hij is in het gezelschap van verbeten goudzoekers, vastberaden wetenschappers, noem maar op. Canales' thema is de clash van de verschillende rassen, als gevolg van de mobiliteit van de mens, waardoor deze andere streken dan haar geboortegrond onveilig kon gaan maken.

Canales vist op onderhoudende wijze – net als Pratt dat zelf deed – in de vijver van het blanke kolonialisme en de drang om de wereld naar de blanke hand te zetten, alle niet-Kaukasische volkeren daarbij aan het blanke superras ondergeschikt makend.
Levert Canales daar kritiek op? Deed Hugo Pratt dat? Was dat zijn bedoeling met de de avonturen van Corto? Vast – hij maakte als Italiaan de opkomst van Mussolini mee – maar zeker weten doe ik het niet. Ergens natuurlijk wel, maar het blijft vaag.
Ook dit verhaal heeft een hoog het-is-zoals-het-is-gehalte, of liever: het-was-zoals-het-was, want de wereld van Corto Maltese bestaat niet meer... Behalve in deze nieuwe avonturen dan, die hoewel wat mysterieus vooral erg goed van dialoog zijn.
En van tekening! Pellejero slaagt er schijnbaar moeiteloos in zich het eigenaardige stijltje van Pratt meester te maken. Zijn personages overtuigen mij volledig en daarenboven kan hij ook meer technisch tekenwerk aan waar Pratt altijd een assistent voor in moest huren, hetgeen een storende stijlbreuk in het tekenwerk opleverde: Corto, bestaande uit drie lijntjes, naast een realistisch maar stijfjes getekend rupsvoertuig.
Geen idee wat er allemaal precies mee bedoeld wordt, maar Canales en Pellejero nemen je mee naar een tijdperk waarin er op onze wereld nog veel te ontdekken was en de romantiek hoogtij vierde.
En waarin de niet-blanke mens helaas niet voor vol werd aangezien...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!