Recensie Chlorophyl integraal 1 HC
door Raymond Macherot

Chlorophyl blijkt – nu ik het dossier van het eerste deel van de driedelige integrale uitgave gelezen heb – al veel ouder dan ik dacht. Chlorophyl ken ik uit mijn jeugd, uit het weekblad Kuifje dacht ik, dat eind jaren '70, begin jaren '80 wekelijks in onze leesmap zat.
Het eerste avontuur van Chlorophyl dateert echter al uit 1954, toen ik nog lang niet aan striplezen toe was wegens nog niet geboren zijn. Waarschijnlijk zijn de avonturen van de eikelmuis tijdens mijn jeugd herdrukt in Kuifje of in de Donald Duck en ken ik ze daar van.
Laten we er even vanuit gaan dat het laatste het geval was.
Chlorophyl is een vriendelijk ogende dierenstrip. Leuke verhaaltjes over lieve diertjes met vriendelijke snoetjes en grappige staartjes, dat past inderdaad allemaal prima in een jeugdblad als Donald Duck.
Maar klopt dat beeld van die schattige dierenstrip Chlorophyl wel?


Wat opvalt bij het herlezen van deze eerste twee Chlorophyl-verhalen is dat het allemaal helemaal niet zo onschuldig is als het op het eerste gezicht lijkt. Als de zwarte ratten uit hun molen verdreven worden en op zoek gaan naar lebensraum menen ze die te kunnen vinden in de Stille Vallei, waardoor het vredige leven van Chlorophyl en zijn makkers in gevaar komt. Onder aanvoering van hun leider Anthraciet ontketenen de ratten een ware oorlog in de vallei, daarbij stuitend op hevig verzet van Chlorophyl, Torpedo, Minimum, Zwartkop en Langoor.
En allemachtig; Macherot gaat niet zachtzinnig om met zijn pluizige helden! De dieren maken gebruik van menselijke uitvindingen als lege olieblikken (gevangenissen), scheermesjes (hellebaarden), verfbranders (vlammenwerpers), vuurpijlen (raketten) en zelfs pistolen.
Hadden zijn helden menselijke trekken gehad, dan was Macherot er vermoedelijk nooit mee weggekomen in die tijd. Daar had de bond van verontruste huisvrouwen een flinke kluif aan gehad, maar gelukkig hebben ze zich de wol flink over de ogen laten trekken.
In het derde verhaal verhuist Chlorophyl naar de stad, net als Macherot destijds. Het haalt de angel er uit en het verhaal is veel minder duister dan de eerste twee avonturen. Macherot kan niet aarden in de stad en verhuist al snel terug naar het platteland daarbij Chlorophyl op sleeptouw nemend. Maar dat is voor het volgende deel van deze reeks...


Het moet gezegd dat uitgeverij Scratch de bundel voorbeeldig heeft uitgegeven; mooie kleuren, verzorgd dossier en een aantal onuitgegeven extra's. De eerste twee verhalen werden speciaal voor de (Franse) heruitgave heringekleurd en dat is bijzonder sfeervol gedaan.
Van de tweede helft van het boek zijn geen originelen teruggevonden en dus moest de uitgever zich behelpen met scans.
Chlorophyl blijkt qua verhaal – mede door die donkere kant – ook vandaag de dag nog uitstekend genietbaar.
Het tekenwerk is in al haar eenvoud verbluffend, zeker als je beseft in welke tijd deze verhalen ontstonden en dat Macherot tot die tijd enkel nog maar wat realistische getekende korte stripverhalen (achterin de bundel opgenomen) om zijn naam had staan. Elke lijn is raak en hij heeft er ogenschijnlijk geen enkele moeite mee om een raaf het vlieggedrag van een jachtvliegtuig mee te geven zonder dat hij daarbij zijn raaf-zijn verliest.
Het samengaan van menselijke techniek en dierenwereld ligt deze toch wat onderschatte tekenaar bijzonder goed.
Kijk die muisjes eens gaan in dat speelgoedautootje!

(HH)

Interesse? Koop het album hier!