Recensie De legende van het wisselkind Integraal HC
door Xavier Fourquemin & Pierre Dubois

Van Xavier Fourquemin las ik Miss Endicott en De wezentrein. Van beide strips was ik erg onder de indruk, maar zijn Legende van het wisselkind had ik nooit gelezen. Toen er onlangs een integrale versie van deze vijfdelige reeks verscheen besloot ik dat het tijd werd die eens een kans te geven, al zal de regelmatige lezer van deze recensies weten dat ik geen liefhebber ben van het fantasy-genre.
Waarom niet? Tja... Ik word een beetje moe van die eeuwige strijd tussen het goede en het kwade.
Daar is Tolkien bijna honderd jaar geleden al mee begonnen en anno 2015 is het einde nog steeds niet in zicht. Je zou denken dat het een keer gedaan was, ik ben er in ieder geval wel behoorlijk klaar mee.


Om maar meteen met het 'slechte' nieuws in huis te vallen; ook De legende van het wisselkind eindigt met een strijd tussen zwart en wit; het vijfde deel boeide mij dan ook aanzienlijk minder dan de eerste vier. Maar dat wil niet zeggen dat er – zelfs voor fantasy-lozen als ik – aan De legende van het wisselkind geen plezier valt te beleven. Integendeel. Afgezien van dat rottige eind is het een geweldige strip.
...Nee, ik zit u te fokken.
Tuurlijk is Legende van het wisselkind een fantasy-strip, er wordt immers een mensenkind omgewisseld voor een elfenkind.
Sheela moet op haar broertje Peter – een zuigeling nog – letten, maar als ze even afgeleid is, blijkt Peter's mandje weg en Peter ook.
Betty, Peter's moeder, is gek van verdriet, vergeeft het Sheela nooit en blijft maar hopen dat Peter terug zal keren.
Als hij dat doet ziet iedereen – behalve Betty – dat 't Peter niet is, maar een ánder kind! Een elfenkind, blijkt later.
Maar ergens voelt ook Betty wel dat er iets niet klopt. Peter groeit op bij zijn 'pleegouders', wordt zelden Peter genoemd maar Scrubby en struint het liefst rond in de bossen waar hij bevriend raakt met de oude man van Wistman's Wood.
Helaas dwingt de honger de ouders van Scrubby en Sheela te verhuizen naar de grote stad. Op het platteland is geen werk. Daarmee verandert het verhaal min of meer in een sociaal drama à la Dickens. Een interessante zet van de schrijver Pierre Dubois, die duidelijk geïnspireerd is door J.M. Barrie, de strip krijgt hierdoor raakvlakken met Loisel's Peter Pan.
Vanaf dat moment ontrolt zich een drama dat de lezer langzamerhand weer terugvoert naar het fantasy-begin van het verhaal.
Goed gedaan en heel, heel erg mooi getekend. Fourquemin is altijd soepel en weet ondanks kinderlijke trekjes in zijn tekenwerk (Scrubby weigert bijvoorbeeld te groeien en blijft als een roodharige kwajongen door de strip stuiteren) toch heel volwassen over te komen. De inkleuring van Scarlett Smulkowski is ook zeer geslaagd.

De integrale bundel van De legende van het wisselkind biedt geen extra's ten opzichte van de originele vijf albums, maar lijkt speciaal vervaardigd om slome duikelaars, twijfelaars en ongelovigen zoals ondergetekenden een tweede kans te geven.
Grijp hem met beide handen aan!

(HH)

Interesse? Koop het album hier!