Recensie De nar HC
door Francisco Porcel & Zidrou

We kennen 'm uit The wizard of Id (De tovenaar van Fop) en hij kwam ook voor in Turk en De Groot's Robin Hoed: de gevangene die in een vochtige kelder hangend aan zijn ijzers commentaar levert op de toestand om hem heen. Veel heb je natuurlijk niet om handen als je dag-in dag-uit tegen een muur geklonken hangt en van een praatje komt al helemaal niet veel met dat schaarse bezoek. Geen wonder dus dat zo'n gevangene elke gelegenheid aangrijpt om eens het woord te kunnen voeren.


Zidrou geeft hem na jaren van radiostilte eindelijk de kans eens flink uit te pakken en laat hem ons vertellen van het gedrocht dat in de kelders van het kasteel van graaf D'Astrat ter wereld kwam.
Zijn moeder was – in tegenstelling tot haar boreling – juist vervloekt door haar schoonheid. Iedere man die de kans kreeg vergreep zich aan haar, nadat zij zo naïef was om de graaf een boodschap over te brengen van een gestorven soldaat. Goudstukken had hij haar beloofd, maar in plaats daarvan werd zij opgesloten en op dagelijkse basis verkracht. Haar bastaard werd direct na de bevalling voor de hond van de cipier geworpen, maar het dier verraste iedereen door het misbaksel niet te verslinden maar te adopteren.
Fluim – de naam die onze verteller het kind gaf – groeide op en promoveerde tot de nar van Livia, de dochter des huizes. Zij was – u zag het aankomen – beeldschoon. Maar wie een beauty and the beast verhaal à la Disney verwacht komt bedrogen uit. Zidrou vertelt geen sprookjes deze keer, al komt er wel een sprookjesprins in De nar voor die het kussen van geslachtsrijpe dames tot kunst wist te verheffen.

Wat kan deze man toch prachtig vertellen, zelfs door de mond van een schurftige kelderbewoner.
Franse stripauteurs hebben nogal eens de neiging pretentieus te worden, maar Zidrou komt weg met poëtische bespiegelingen die in uit de pen van een ander zum kotsen zouden zijn.
Hij heeft met De nar wederom een boek afgeleverd dat niet te vergelijken is met al zijn eerdere boeken. Al heeft het een soortgelijke zachtaardigheid en meelevendheid als Lydia en Michel, toch heeft De nar weer een andere sfeer, speelt het in weer een ander tijdperk en kent het een ander thema. Wel werkte Zidrou eerder met de tekenaar Francisco Porcel, samen maakte ze Folies Bergere.
Porcel's tekeningen zwabberen soms een beetje tussen realistisch en gestileerd, maar ze ondersteunen het verhaal perfect en hij kan zowel de gewelddadige als de romantische scènes aan die het verhaal van de tekenaar verlangt...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!