Recensie Kenya cyclus 2 Namibia deel 1 t/m 5 door Leo, Rodolphe & Bertrand Marchal

Recensie Kenya cyclus 2 Namibia deel 1 t/m 5 door Leo, Rodolphe & Bertrand Marchal

 

Recensie Namibia deel 1 t/m 5
(Kenya cyclus II)
door Leo, Rodolphe & Bertrand Marchal

 

Na De werelden van Aldebaran viel Leo's tweede grote project Kenya me een beetje tegen.
Misschien miste ik die fantastische rare beesten die Aldebaran zo sympathiek en intrigerend maakten. Kenya speelt zich niet in de toekomst af, maar in het verleden, en gewoon op aarde.
Wel is er sprake van buitenaardsen, alleen komen die deze keer naar óns toe in plaats van andersom.
Dat is ook het geval in de tweede cyclus van Kenya: Namibia.
Niet lang na de Tweede Wereldoorlog wordt in Namibia Hermann Göring gesignaleerd, maar die had toch zelfmoord gepleegd tijdens zijn proces in Neurenberg? Geheim agente Kate Austin wordt op onderzoek uit gestuurd.
Ze moet samenwerken met Majoor Browley, die bij de dienst in opspraak is geraakt en weggepromoveerd is naar een plek waar men dacht dat hij weinig kwaad kon: Namibia! En daar is naast het opduiken van een overleden oorlogsmisdadiger nóg wel het één en ander aan de hand. Want waar komen die enorme rupsen vandaan en hoe kan het dat mannen van dertig sterven van ouderdom?
Bromley is op z'n zachtst gezegd niet erg blij met de komst van Miss Austin, zeker niet als ze een vrouw blijkt te zijn. Ze staat echter haar mannetje en al snel slaat zijn scepsis over in bewondering.


Het tekenwerk is niet langer van Leo zelf, maar van Bertrand Marchal (Memphis, The village, Grens). Zijn tekeningen zijn fraai en verzorgd en sluiten goed aan bij Leo's eigen tekenwerk. Dankzij het gebruik van fijne arceringen is het allemaal wat minder statisch dan bij Leo en Marchal kan prima overweg met personages en decors.
Leo en Rodolpe beginnen deze tweede cyclus goed. Hun verhaal is boeiend en vlot verteld.
Cliffhangers van jewelste, je wilt direct door naar het volgende deel, maar gaandeweg komt de serie haast tot stilstand en blijken de auteurs weinig interessante verklaringen te hebben voor al die vreemde fenomenen.
Namibia sluit daarmee gevoelsmatig heel goed aan op Kenya. Wie Kenya leuk vond zal zich zeker ook vermaken met Namibia, wie Kenya wat vond tegenvallen kan Namibia ook maar beter links laten liggen...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!