Recensie Centaurus 1 Het beloofde land
door Zoran Janjetov, Leo & Rodolphe

Leo bouwt zonder poeha of dikdoenerij gestaag voort aan zijn sciencefiction oeuvre.
Zijn Werelden van Aldebaran-project is al halverwege de vierde cyclus en omvat achttien albums en daarnaast zette hij in samenwerking met mede-schrijver Rodolphe en de tekenaars Marchal, Icar & Garcia nog een vijftal andere stripreeksen op, die bij elkaar opgeteld totnogtoe ook achttien albums opleverden. Al die reeksen ademen eenzelfde sfeer, maar hebben stuk voor stuk iets ánders te bieden dan Aldebaran en zijn allemaal zeer lezenswaardig.
De onopvallende Leo is een veelpoeper geworden die constante kwaliteit levert!


Tijd dus om nog maar eens een serie aan het rijtje toe te voegen: Centaurus, weer met Rodolphe achter de tekstverwerker en Zoran Janjetov (De jeugd van John Difool, Metabaronnen, Technovaders, Ogregod) achter de tekentafel.
Janjetov is geen onbekende in de wereld van de sciencefiction-strips, maar dit is de eerste keer dat hij aan een stripserie begint die niet geschreven is door sciencefiction-grootmeester Alejandro Jodorowsky.
Nieuwe monniken, nieuwe kappen, moet hij gedacht hebben, want hij werpt zijn gebruikelijke drukke tekenstijl van zich af en kiest voor zijn samenwerking met Leo een kalere manier van tekenen, die aansluit bij Leo's eigen werk. Of ik dat nou zo mooi vind weet ik niet.
Echt slecht tekenwerk levert een tekenaar van Janjetov's formaat natuurlijk nooit, maar je ziet dat hij wat moeite heeft – met name bij de getaande koppen van zijn mannelijke helden – om zijn pen er van te weerhouden eens lekker aan het arceren te slaan. Leo's eenvoudige en heldere manier van illustreren past de man beter dan het Janjetov past, maar het zorgt er wel voor dat het zo kenmerkende 'Leo-sfeertje' gehandhaafd blijft.

Het verhaal kent eenzelfde uitgangspunt als de vierde Aldebaran-cyclus Overlevenden: De aarde is totaal op en de mensheid verlaat haar moederplaneet in een ruimteschip, op zoek naar een geschikte planeet om een nieuw leven op te bouwen. Als een enorme buis aspirine vliegt het cilindrische ruimteschip Vera al ruim 400 jaar door de ruimte, als ze in het sterrenstelsel Centaurus een geschikte planeet menen te ontdekken.
Er wordt een team samengesteld om de planeet te gaan verkennen en de keuze valt ondermeer op een jonge tweeling.
Eén van de twee zusjes heeft een vreemde gave, ze is blind, maar maakte tekeningen die overeenkomen met structuren die op het oppervlak van de nieuwe planeet zijn aangetroffen. Bram – bevriend met de tweeling – is een dommekracht die mee mag als spierbundel en hij is het enige karakter die in dit eerste deel nog niet helemaal lekker uit de verf komt. Maar de zusjes beloven de leiders van de nieuw te stichten kolonie – en daarmee de lezer – dat hij niet dom is, maar gewoon niet ontwikkeld. Leo kennende komt 't helemaal goed met Bram, al twijfelen sommige leden van de kleine expeditie naar de planeet daar nog meer aan dan uw recensent.
Kortom, de basis voor een conflict is gelegd om het avontuur extra inhoud te geven.
Alsof dat alles nog niet voldoende is vinden de kolonisten aanwijzingen dat enige jaren geleden een indringer zich toegang tot Vera moet hebben verschaft. En die is niet weer weggegaan!
Leo en Rodolphe hebben vijf delen de tijd om hun verhaal te vertellen en hoewel Het beloofde land 'slechts' een opstartalbum is, belooft het weer een spannende en onderhoudende reis te worden!

(HH)

Interesse? Koop het album hier!