Recensie De arabier van de toekomst 1
Een jeugd in het Midden-Oosten (1978-1984)
door Riad Sattouf

Ook bij De Strip-Aap stond de telefoon roodgloeiend na de aanslag op het Franse satirische tijdschrift Charlie Hebdo. Of wij dat blad verkochten? Neen. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik er zelfs nog nooit van gehoord had! Wel was één van de slachtoffers mij 'bekend': Van Georges Wolinski werden – met name in de jaren zeventig – enige albums in het Nederlands vertaald.
Charlie Hebdo was geen echt stripblad, maar een satirisch tijdschrift waar veel cartoonisten aan verbonden waren. Strips en cartoons, ze worden door de grote massa op één hoop gegooid, maar ik hoef u niet uit te leggen dat het twee heel verschillende kunstvormen zijn.
Nu blijkt dat Charlie Hebdo, naast veel cartoons, wel degelijk ook strips afdrukte, want er duikt een echte Charlie Hebdo striptekenaar op in de Nederlandse (strip)boeken winkels: Riad Sattouf.
Wacheffe... Riad Sattouf, dat klinkt... arabisch! Is dat niet wat wrang gezien de gebeurtenissen?
Misschien, maar Riad Sattouf is niet zomaar een arabier, hij is de arabier van de toekomst!

De uit een Franse moeder en een Syrische vader geboren Sattouf doet in dit eerste deel Een jeugd in het Midden-Oosten (1978-1984) verslag van zijn vroegste jeugd. Vader Abdel-Razak studeert in Frankrijk, trouwt met Clementine en samen slepen ze de kleine Riad mee naar Libië (en later naar Syrië).
Sattouf weet niet alleen de politieke en culturele verschillen tussen de Westerse en de Arabische cultuur vermakelijk op papier te zetten; hij wijst de lezer ook op het enorme gat dat er gaapt tussen de belevingswereld van een volwassene en die van een jong kind.
Zijn bewondering voor zijn vader weerhoudt hem er niet van om diens vreemde gebruiken en gewoontjes op de hak te nemen. Feitelijk is Riad's vader ook al een 'arabier van de toekomst', hij staat met één been in de traditie van Syrië en met het andere in de Westerse wereld. Dat levert de nodige problemen op, met name ook voor zijn vrouw met wie je af en toe medelijden krijgt, want Abdel-Razak is niet op alle fronten even verlicht.


De tekenstijl van Sattouf is heel eenvoudig, maar effectief. Met zijn aparte gebruik van steunkleuren geeft hij er een eigen tintje aan, maar het is voornamelijk de manier waarop Sattouf zijn verhaal vertelt die beklijft.
'170.000 Exemplaren verkocht in Frankrijk' kopt een sticker op de voorkant van de Nederlandse vertaling. Daar kan de Nederlandse stripmarkt alleen maar van dromen, maar Een jeugd in het Midden-Oosten is een uitstekend stripalbum, dat het verdient ook buiten de kleine kring van stripliefhebbers gelezen te worden.
Sattouf publiceert als ik het goed begrepen heb niet meer in Charlie Hebdo.
De arabier van de toekomst is dan ook eigenlijk helemaal niet satirisch.
Sattouf mikt eerder op begrip dan op controverse...

(HH)

Interesse? Koop het album hier!