Recensie Memphis 1. Schijnwereld
door Bertrand Marchal & Rodolphe Jacquette

 

 

Je moet als uitgever (en als stripmaker) tegenwoordig goed je best doen om je product niet te laten ondersneeuwen door alle concurrerende titels.
De consument heeft de keuze uit een overvloed aan nieuwe titels en zal eerder voor een gevestigde naam kiezen dan voor een nieuweling.
Regel één is dus: doe een fatsoenlijke en aantrekkelijke kaft om je album!
Misschien dat uitgeverij Glenat en tekenaar Marchal denken dat ze daarin geslaagd zijn, maar hoewel voorzien van een auto en een 'lekker wijf' (ze is uitdagender gekleed dan ín de strip) is de cover van Memphis behoorlijk nietszeggend, zelfs lelijk uitgevallen. Als stripklant was ik er waarschijnlijk niet eens aan begonnen, maar als winkelier probeer je ook wel eens iets dat buiten je comfortzone valt.
En gelukkig maar!

 

 

Memphis is gemaakt door veelschrijver Rodolphe en Bruno Marchal, die samen ook Village maakten en (met Leo) Namibia.
Aan de strips van die laatste doet Memphis een beetje denken. Eenzelfde wat cleane, maar sympathieke tekenstijl.
Niet spectaculair, maar beter dan de voorkant doet vermoeden.
Het verhaal is erg leuk: Roosevelt en Louis zijn twee journalisten uit Memphis. Louis bemerkt iets vreemds en legt het Roosevelt voor. Die is zo'n beetje de Fox Mulder van The Memphis News en de auteur van de krantenrubriek 'Vreemde verschijnselen'.
Samen gaan ze op onderzoek uit, geholpen door hun nieuwe collega Kate, die het met beide mannen even goed kan vinden, tussen de lakens of daarbuiten.
Wat ze ontdekken doet denken aan films als The Truman show en Pleasantville en smaakt naar meer, maar er rijst bij dit soort verhalen één levensgroot vraag:
Heeft de bedenker ook een fatsoenlijke verklaring voor dit alles in de aanbieding?
Dat zal moeten blijken bij volgende delen, maar tot nog toe is Memphis stukken beter dan je afgaande op de cover zou vermoeden!

 


(HH)