Recensie La Mondaine deel 1 HC
door Jordi Lafebre & Benoit Zidrou

Benoit Zidrou maakte tot nog toe voor zijn op zichzelf staande stripalbums steeds gebruik van een andere tekenaar. Dat gaf hem de mogelijklijkheid qua sfeer zeer van elkaar verschillende strips te produceren.
Met La Mondaine grijpt hij voor het eerst terug op een tekenaar waar hij al eerder een oneshot mee maakte – één van de eerste van zijn hand die de Nederlandse markt bereikte en waarmee hij ondergetekende voor zich won – Lydie, getekend door Jordi Lafebre.
Grafisch zijn er natuurlijk overeenkomsten, maar La Mondaine is qua sfeer toch heel anders uitgevallen dan het wat lieflijke Lydie, over een geestelijk gehandicapt meisje dat een kind verliest, maar dat weigert te aanvaarden en waarin heel de straat uit medeleven het 'spelletje' mee speelt.
La Mondaine speelt zich af op de burelen van de Parijse zedenpolitie en is harder, maar kent toch eenzelfde zachte ondertoon.
Dat laatste dankzij de naïef aandoende hoofdrolspeler Aimé Louzeau. Hij lijkt niet erg op zijn plek tussen de doorgewinterde mannen van de zedenpolitie, die duidelijk gevormd zijn door de perverse wereld waarin ze zich al jaren dag-in dag-uit onderdompelen.
Wie met de regelmaat van de klok een bordeel binnenloopt, komt op een dag in de verleiding, nietwaar?

Is die in de pro- en epiloog opgevoerde melancholieke zedenpolitieman – acht jaar nadat Aimé toetrad tot de afdeling – werkelijk dezelfde man? En zo ja, wat is er dan in die acht jaar allemaal gebeurd dat hij zo enorm veranderd is?
Knap hoe Lafebre al tijdens dit eerste album het begin van Aimé's metamorfose grafisch weergeeft.
De tekeningen van Jordi Lafebre zijn trouwens toch bijzonder zwierig en ook zijn kleurgebruik is zeer sfeervol.
Zidrou vertelt als vanouds heel boeiend en vol mededogen met zijn karakters. En met veel humor!
Zijn hoofdpersonages krijgen een achtergrond mee, waardoor ze geen platte figuren blijven, maar voor de lezer echt tot leven komen.
Er is veel dat nog niet helemaal uit de doeken gedaan wordt in dit eerste deel. Daar zal Zidrou zich in het afsluitende tweede deel over buigen...
Hoewel hij eerder een album over prostitutie maakte (De klant) slaagt Zidrou er met La Mondaine wéér in een geheel nieuwe weg in te slaan en daarbij vermijdt hij de valkuil van de herhaling.

(HH)