Recensie Robbedoes oneshot 7 De luipaardvrouw
door Olivier Schwartz & Yann

Drie dingen over de nieuwe Robbedoes Oneshot
(of eigenlijk vier, want om te beginnen is het geen oneshot, maar het eerste deel van een dubbelalbum):

1. Sfeer
2. Periode
3. Detail

1. De tekeningen van Olivier Schwartz zijn niet alleen soepel en fraai, ze verraden ook de invloed van Yves Chaland en Joseph Gillain (Jijé). Daarmee oogt het retro en toch hip. Niets mis mee en zeer sfeervol.

2. Scenarist Yann zet een interessant uitgangspunt neer: Brussel komt net uit de Tweede Wereldoorlog. Robbedoes – nog steeds erg aangedaan door de dood van zijn meisje (zie hun vorige oneshot Picolo in veldgroen) – drinkt de bodempjes uit de glazen van de hotelgasten. Die laten er voldoende alcohol in achter om Robbedoes in grote problemen te brengen. Dan duikt er een luipaardvrouw op die inbreekt in de kamer van een gepensioneerde kolonel.

3. Yann propt – net als vorige keer – zijn verhaal nodeloos vol details. Jean Paul Sartre en de existentialisten aanhalen mag een leuk idee lijken, maar niet als daardoor je verhaal verzuipt in de nevenplotjes en details. Het is alsof Yann zó graag Robbedoes wil maken dat hij de lezer volkomen overdondert en voorbijgaat aan de leesbaarheid.

Punt 1 en 2 zijn positief, punt drie haalt het geheel behoorlijk naar beneden.
Als Yann zich een volgende keer wat weet te beheersen kunnen de oneshots die hij maakt met Olivier Schwartz een stuk beter uitvallen dan ze nu doen...

(HH)