Recensie  De lotgevallen van Julius Antoine deel HC
1. Lea
2. Het huis
3. Het onderwerp
door Rossi & Le Tendre

Het eerste deel van De lotgevallen van Julius Antoine is meer dan vijfentwintig jaar oud, het laatste meer dan twintig.
Ik hoef je niet te vertellen dat in die twintig-vijfentwintig jaar het medium strip gegroeid is.
A denken veel mensen bij strips nog steeds enkel aan onschuldige kinderhelden als de Smurfjes en Suske & Wiske; tegenwoordig vind je in de stripwinkel ook strips over nare ziektes (Toen David zijn stem verloor), kindermishandeling (Sprakeloos) en sexueel misbruik (Waarom Pierre dood moest).
Geen vrolijke onderwerpen, maar het medium strip leent zich er zeer goed voor.
Eigenlijk begon deze 'trend' met het album Lea, dat voor het eerst het thema van de pedofilie in een stripalbum aansneed.

Julius Antoine is een decorontwerper met een leuke, nieuwe vriendin. Clémence neemt haar vriendje graag in de maling. Hij is vrij serieus en wat introvert. Ze plaagt hem met zijn belangstelling voor jonge meisjes.
Als ze vrienden van Clemence – Patricia en haar man André – gaan bezoeken maakt Julius kennis met de dondersteen Lea. Ze is vijftien en nogal ondernemend. Julius is meteen verkikkerd op haar, maar vecht tegen zijn tegennatuurlijke neigingen. Dan vraagt Patricia of Julius een weekeind wil 'babysitten'; op Lea passen. Julius pakt het met beide handen aan.
Had hij het maar nooit gedaan!
Lea wordt dood aangetroffen en alle bewijsmateriaal wijst richting Julius.

Julius Antoine is feitelijk een horror-strip en ontleent grafisch gezien veel aan de thrillers van bijvoorbeeld Hitchcock. Veel verstilde plaatjes en shots vanuit vreemde hoeken die het drama en de dreiging verhogen. Dat Julius enigszins op Anthony Perkins lijkt is geen toeval en versterkt die indruk alleen maar.
Rossi's tekenwerk is los, expressief en sfeervol. Vooral wanneer het licht zó op Julius' brilleglazen valt dat de weerspiegeling zijn blik verbergt krijgt de lezer de indruk regelrecht in Julius' innerlijk te kunnen kijken. Met dergelijke 'trucs' weet Rossi een bijzonder broeierige sfeer te creëren.
Je zou denken dat het na het eerste – en beste – deel Lea over en uit zou zijn met Julius Antoine – bij een held die per toeval in 'het avontuur' belandt is het altijd moeilijk geloofwaardige vervolgdelen te schrijven – maar Rossi en LeTendre hebben nog twee albums meer gemaakt.
Het tweede Het huis is daarvan de beste. In dit deel wordt Antoine door zijn broer in het ouderlijk huis ontboden. Moeder ligt op sterven en heeft naar hem gevraagd. Het bevreemdt hem...
Julius verliet al jong het huis om aan het schrikbewind van zijn moeder te ontsnappen en verbrak al het contact met zijn moeder, broer en zus. Eenmaal terug in 'Het huis' grijpt de wurgende sfeer hem weer bij de keel. Hij strijdt niet alleen tegen de demonen van het huis, maar wordt bovendien opnieuw verdacht van een misdrijf en in de boeien geslagen!
Opnieuw snijdt LeTendre een controversieel thema aan: Euthanasie.

Het derde deel Het onderwerp is het minst geslaagd, het horror-element bestaat hier grotendeels uit een voodoo-achtige Afrikaanse sfeer. Julius is op zoek naar zijn vader, die na de oorlog beticht werd van collaboratie, vluchtte, zijn gezin in de steek liet en met zijn minnares naar Afrika vertrok.
Julius denkt dat zijn vader onschuldig was en wil dat bewijzen. Een jonge schrijfster ziet in Julius een goed 'onderwerp' voor haar eerste roman en reist mee.
Op zich best een aardig verhaal, maar LeTendre haalt niet het niveau van het tweede deel, en zeker niet dat van het eerste.

Rossi en LeTendre waren halverwege de jaren tachtig nog jongen beginnende stripmakers en zouden later roem verwerven met Jim Cutlass, W.E.S.T (Rossi), Chinaman en Op zoek naar de tijdvogel (LeTendre). De lotgevallen van Julius Antoine doet eigenlijk niet onder voor de veel bekendere topreeksen waar deze stripauteurs aan werkten. Sterker nog, gezien het huidige stripklimaat waren de heren er hun tijd ver mee vooruit!

(HH)